« Babilonia, Irigoienen sintesia | Bi egile dituen liburua »
Odoleko eskifaia / Omar Nabarro / Elkar, 1989
Odoleko eskifaia Josu Landa / Argia, 1990-01-14
1984tik hona, Omar Nabarrok ez du urte bakar bat ere pasatzen utzi poema-liburu bana argitaratu gabe. Joritasun horrek hurbilerazi ohi duen gainbeherari ederki eman izan dio buelta. “Odoleko eskifaia” boskarren poema-bilduma dugu, orain arteko gorabeheratsuena, desigualena.
Liburu-atarian, aspertuxe gauzkan ohiturari zabal eusten dio Nabarrok, besteen poema-aipuekin sei orrialde luze betez. Liburua irakurri ondoren ez dakigu egia esan zertara datorren, baina tira, asko jazten du.
Gai aldetik, orain artekoekin bat datozen konstante asko ageri zaizkigu honetan ere: itsasoa mundu erreferentzial bezala, gerra ondoko paisaia ia apokaliptikoak, hiriaren sumindura… Baina aurrekoetan ez bezala, liburu honetan izadia sentimenduen ispilu legez ageri zaigu etengabe. Hori bai, “Odoleko eskifaia”ko izadia guztiz bizi gutxikoa da, hila kasu askotan.
Derrota eta galondoko inbentario horren elemendu zirikatzaile eta bizierazle bakarrenetako bezala sexua eta alkoola aurki daitezke. Hau ere aurreko liburuetan bezala, baina honetan askoz presentzia txikiagoarekin. Izan ere, hauxe da antzeman dugun alderik nabarmenena: Omarrek elemendu bizierazle gisa maiz erabili ohi dituen horiexen agerpen eskasagoa. Alde horretatik, liburu honekin mundakarrak bere ikuspegi berritzaileenetakoa galdu duela iruditu zaigu.
Bestelako alorrean frogatzen du poetak urteen poderioz eskuratu duen maisutasuna: erritmo eta musikaltasunean. Itzela da “Odoleko eskifaia”n poemei darien barne-errima eta erritmoen borobiltasuna. Berezko dutela dirudi, kosta gabe lortutakoa, eta hori heldutasun seinalea da ezpairik gabe.
Liburu honek “Azkue Saria” jaso zuen 1988an. Hauxe da sariketetako tranpetako bat, larriena beharbada: batek ez daki Omarrek liburua espreski horretarako idatzi edo moldatu ote zuenentz; esan nahi baita, zaila da jakitea bestela ere modu honetan argitaratuko ote zuen. Tranpa horren arriskuen aurrean, idazleak dauka lehen eta azken erabakia, aurkezterakoan. Milioi bat pezetak arrisku asko justifika ditzakeela jakinda ere.
Kontra
Ane Zubeldia Magriñá
Irati Majuelo
Denbora galduaren bila / Swann-enetik
Marcel Proust
Aritz Galarraga
Iraileko zazpi egun
Eneko Azedo
Aiora Sampedro
Iragan atergabea
Julen Belamuno
Mikel Asurmendi
Anatomia bertikalak
Lierni Azkargorta
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Lurrez estali
Ximun Fuchs
Jon Jimenez
Irakurketaren aldeko manifestua
Irene Vallejo
Mikel Asurmendi
Poesia guztia
Safo
Mikel Asurmendi
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Jon Jimenez
Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga
Jon Jimenez
Reset
Aitziber Etxeberria
Mikel Asurmendi
Baden verboten
Iker Aranberri
Jose Luis Padron
Gizaberetxoak gara
Mikel Urdangarin Irastorza
Jon Jimenez
Iragan atergabea
Julen Belamuno
Hasier Rekondo