« Fabuladore, eta ez arrazoiketari | Bezperan entregatu nituenak »

Mikromega / Voltaire (Karlos Santisteban) / Kriselu, 1988

Mikromega Dabid Zuazalde / Argia, 1988-05-22

François-Marie Aronet, Voltaire ezizenez ezagunagoa, Ilustrazio garaiko gizonik argienetakoa izan zen. XVIII.eko Frantzian arazotxo batzuk izan zituen bere ideia aurrerazaleak zirela eta baina orohar lasai asko bizi izan zen Madame de Pompadour eta abarrekoen saloietan, bere mihi zorrotzaz zirenak eta ez zirenak astinduz.

Milaka gutunez gain, hainbat generotan idatzi zuen, eta guztietan bere filosofia politikorako kezkak argi eta garbi ageri dira. Halaxe zen lehendik euskaraz geneukan bere obran, Ibon Sarasolak aspaldi itzulitako “Kandido” zoragarrian, eta halaxe da Karlos Santistebanek liburutxo honetara bildu eta itzuli dituen hiru ipuinetan.

“Mikromega” da luzeena eta liburuari izena ematen diona. Izen bereko izaki erraldoi bat ageri zaigu, Sirio izarrekoa, eta honek Saturnoko beste batekin hara eta hona egiten dituen bidaietan, gauzak bere ikuspegiaz kontatuz, mundu honetako “egia” zenbaiten erlatibotasuna jartzen du agerian. “Memnon edo giza jakituria” deritzanean estoikoez eta estoizismoaz trufatzen da, eta “Eskarmentatuaren bidaien historia”-n bidaia bat egiten da, eta erlijio eta gizarte ohitura desberdinak erkatzean Voltairek bere ohizko helburuak lortzen ditu: sineskerien kontra eta arrazonamenduaren alde jartzea.

Besterik ez. Liburu polita, “Kriselu”ko klasikoen bildumako hau, eta eskertzekoa halaber itzultzaileak paratutako hitzaurrea.