susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Fabuladore, eta ez arrazoiketari | Bezperan entregatu nituenak »

Lehortean / Gotzon Garate / Gero, 1988

Lehortean Dabid Zuazalde / Argia, 1988-05-22

Bigarren argitaraldia du liburu honek ere. Ezagutzen duenak badaki (ezagutzen ez duenak baleki!), eta ez duenari emango diogu haren berri.

Ipuin liburua. Hogeitik gora ipuin laburrek osatua. Ipuin horiek, lehen edo bigarren pertsonan idatziak, giro bat, elkarren eite bat: pertsonaia bakar eta bakarti bat izaten da protagonista. Munduaren ikuspegi etsitua, ezkorra ematen du, zapuzturik ageri dira gizon-emakumeak. Bestalde, teknika aldetik eta ezer aipagarririk ez: ipuin lauak dira hauek.

Harrigarria da gero Gotzon Garateren zenbait libururen bikoiztasun hori: batetik pesimismoa, beltztasuna, esperantzarik eza, eta bestetik, gogortasun horrekin korapilo bihurritan, mezu kristaua edo, ezkutaturik. Ni ez naiz kritikari psikoanalista eta ez dut horretan sakontzeko asmorik, ez gaitasunik, baina bitxia zaidala aipatu nahi nuen.

Bestetik, hizkuntzari eta horrelakoei dagokioenez, aurretik esana dago esan beharreko guztia. Atera berri omen duen hiztegia ikusteko irrikitan geratzen gara. Jakinaren gainean edukiko zaituztegu.