« Fabuladore, eta ez arrazoiketari | Bezperan entregatu nituenak »
Bizi aparra / Karlos Santisteban / Kriselu, 1987
Bizi aparra Dabid Zuazalde / Argia, 1988-05-22
  Karlos  Santisteban,  gaztea  izan  arren  honez  gero  liburu  pila  baten  egile  da.  Eta  hala  ere  ez  du  komunikabideetan  oihartzun  handirik  jasotzen.  Ohizko  literatur  zirkuitoetatik  kanpo  mugitzen  delako  beharbada.  Jenero  askotan  ibilki,  bere  lekua  oraino  aurkitu  ez  duelako  apika.  Bere  azken  poema  liburua  dakargu  honakoan.
“Bizi  aparra”  du  izenburua,  eta  bizitzarekiko  maitasuna  nabari  zaio  alderdi  guztietatik.  Ez  zentzu  filosofiko  edo  metafisikoan,  modu  praktiko,  berehalako  batez  baizik:  hau  da,  bizitzako  gauzak,  sentimenduak,  pertsonak,  pozak  eta  negarrak,  bizi  den  oro  kantatu  nahi  duela  ageri  da.
Horrela  bada,  gure  herriari  egiten  dizkio  olerkiak,  daraman  burrukari  eta  bidean  eroritakoei;  maitasunari,  maiteari  eta  maitearen  gorputzari;  haurrei,  naturari,  baso  eta  itsasoei;  bere  goibelaldi  eta  parrandei.  Modu  bitalista  batez  ikusten  du  mundua,  eta  halaxe  egiten  du  poesia,  literatura  errealitatetik  bereizi  gabe,  dena  kontzientzia  orohartzaile  berean  integratuz.
Olerkigaia  aukeratzeko  moduarekin  zerikusia  du  olerki  moldeak:  modu  natural  batez  idazten  du.  Poema  libreak  dira,  eta  horrez  gainera  baliapideez  biluztua,  ezein  artifizialtasunik  gabea.  Nabari  zaio  etorria  baduela,  eta  etorri  ahala  idazten  duela.
Guzti  hori  berez  ongi  iruditzen  zaigu  baina  (ai,  amigo,  komentarioak  laudorioz  hasi  baina  beti  iristen  da  baina  bat),  baina  —genioen—  gutxi  landuak  direla  nabaritzen  da,  edo  landu  baditu  ez  zaie  antzik  ematen;  bat  ere  erritmorik  ez  dute;  noizean  behin  sumatzen  den  umoreak  alaitzen  bagaitu  ere  liburuaren  tonu  monokordeak  azkenerako  aspertu  egiten  zaitu.
Estimatzen dugu Karlos. Badakigu idazteko gogoa duena. Baina hori ez da nahikoa. Ezta ideia politak izatea ere. Ikasgai asko ikasi beharrean dago, poetatzaren eskolan.
Dena zulo bera zen
Eider Rodriguez
Asier Urkiza
Beste zerbait
Danele Sarriugarte
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Amaia Alvarez Uria
Txillardegi hizkuntzalari
Markos Zapiain
Jon Jimenez
Ahanzturaren aingerua
Maja Haderlap
Paloma Rodriguez-Miñambres
Lakioa
Josu Goikoetxea
Mikel Asurmendi
Lur mortuak
Nuria Bendicho
Irati Majuelo
Hitz etena
Eustakio Mendizabal "Txikia"
Paul Beitia Ariznabarreta
Akabo
Laura Mintegi
Joxe Aldasoro
Patrizioak eta plebeioak
Kepa Altonaga
Paloma Rodriguez-Miñambres
Nork gudura haroa?
Patziku Perurena
Mikel Asurmendi
Aizkorak eta gutunak
Edorta Jimenez
Asier Urkiza
0 negatiboa
Arantzazu Lizartza Saizar
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Aiora Sampedro