« Hitzaren egonarria | Fadoaren doinuak »
Badena dena da / Patxi Zabaleta / Txalaparta, 1995
Gerraren bortitza eta maitasunaren ezina Gema Lasarte / Euskaldunon Egunkaria, 1996-01-27
Ukoreka irakurrita gustura sentitu nintzen, Otto Pette irakurritakoan, nire artean, euskal nobelagintzak nire gogoko zerbait eskaintzeko kukuak bi bider joko zuelako goganbeharra bainuen. Sorpresa polita izan zen nafarrak eman zidana, lagun askori esan eta gomendatu nion orekaren ukoa irakurtzea. Eta berriro ere lagun batek errekomendatu eta utzi zidan Badena dena da eta hasieran izenburu horrekin beldurtu ere egin nintzen filosofiko samarra ez ote zen izango, Ukoreka-n hori izan baitzen gutxiena estimatu nuena. Kezkak haizatu eta Beñat Mandazenen istorioari gustura heldu nion. Garaiari ere, 1936ko gudua, arras interesantea iritzi nion hurbileko historian sartu-atera ilegiteko. Lekua, berriz, Nafarroako Erribera eta Mendialdea. Ondo baino hobeto, deus gutxi ezagutzen dudan parajera erromeria egiteko.
Hitzaurreko hitzak, atariko haizearen antzera, erraz esaten dira, eta kasu gehienetan orrialdeetan barrena sartutakoan galdu egiten dira. Baina bideak bukaera erakusten duen gisara, Zabaletaren nobelak hasieratik bukaera arteko ibilbidea kontakizun zuzen eta oparoaz egiten du. Zabaletak, linealitatean, zer kontatuan eta protagonistekin bete-betean asmatu du. Lehendanik ezaguna genuen Beñat umezurtzaren gordintasuna eta botikarioaren alabaren, Ize Otxoa, samurtasuna ezkonduko ditu. Nazario indianoak ere argudiora ekarriko dizkigu azken karlistadak. Protagonistek jartzen dute hitza eta bizitza. Azkenik, eurak dira narrazioa josten eta historikoa bihurtzen duten liburuaren gunerik zentrikoenak.
Patxi, liburuan zehar oreka neurtzen saiatuko da, berak dioen bezala oreka indarrak kaiolan sartuz lortzen baita. Baina literaturak eztanda egiten dio esku artean eta nobela hurbila jaiotzen da indar handiz, garaiari dagokion hizkuntza eta egoera bortitza egokituz. Gerraren gogorkeria eta maitasunaren ezintasuna dira Badena dena da-ren landare. Patxik esaten digu maitasuna itsasgaineko aztarnen gisara desegindakoan ez dela berregiten, eta liburuan zehar konfirmatu besterik ez da egiten. Bortizkeria, gorrotoa, torturak, eta sua izango dira hitzetik hortzera gerraren lekuko nobelan zehar.
Bukatzeko, hizkuntza txukuna, aldamenean kontu-kontari esertzen diren protagonistak, errealak alegia, eta nobela, behin barruan sartutakoan ezin utzia sortzen duen horietakoa. Erriberako kobazuloetan barrena Ize Otxoarekin lurra eta askatasuna oihukatuz ibilia naizela aitortzea besterik ez dut.
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi
Iragan atergabea
Julen Belamuno
Asier Urkiza
Paziente isila
Alex Michaelides
Nagore Fernandez
Eromenaren laudorioa
Erasmo Rotterdamgoa
Aritz Galarraga
Coca-Cola bat zurekin
Beñat Sarasola
Mikel Asurmendi
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Jon Jimenez
Amaieratik hasi
Naia Torrealdai Mandaluniz
Amaia Alvarez Uria
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Aitor Francos
Urrats galduen hotsa
Luis Garde
Jose Luis Padron
Simulakro bat
Leire Ugadi
Ibon Egaña
Bigarren sexua
Simone de Beauvoir
Mikel Asurmendi