« Idazle gazte bat | Klasikoak betirako »
Kapitainaren alaba / Aleksandr Sergeievitx Pushkin (Jose Morales Belda) / Ibaizabal, 1996
Garaiko heroia, desgaraiko nobela Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1997-09-13
Ez dakit neuk ere zenbat aldiz irakurri ote dudan liburu hau baina dexente irakurri dudala esateko moduan nago. Azken irakurketa, gainera, aurrekoak baino atsegingarriago suertatu zait. Ez dakit nola esan, gero eta gustagarriago egiten zait Pushkinen nobela hau; areago, Pushkinen ipuiak baino gustagarriagoa. Idazlea Errusiak eman duen idazle onenetarikoa dugu, Poeta nazionala bihurtu zuten, ziotenez, oso ondo islatzen zuelako bere bertsoetan “errusiar arima” deitzen den hori. Dena dela, oso garbi ez dagoenez zer diren herri bakoitzaren bihotz-arimak, esan beharko da Pushkinek bere garaiko erretratu kunplitu samarra eman digula guri, haren ondorengo garenoi, eta idazleak erretratua egitean izandako arrakastagatik, badakigu erretratu hura errusiar multzo handi baten gustukoa izan zela. Ez bakarrik irakurleen gustukoa, Pushkinen poemak irakurriak baino entzunak izan baitira, plazatan batez ere, ahots oneko koblakari batek esanda.
Erromantizismoaren barruan sartzen dute Pushkin, eta mugimendu haren ezaugarri batzuk nabarmen-nabarmen ageri dira haren obran. Beste batzuk ez, ordea. Nobela honetan atzean uzten ditu Pushkinek ordura arteko zenbait joera, eta, pauso berriak emateaz batera, bide irekitzen die atzetik etorriko ziren idazleei, ez errusiarrei bakarrik, baita europarrei ere. Nobela honen tajukera nahikoa modernoa da, ez du zer ikusirik garaiko idazleek idazten zutenekin. Esaterako, Barojaren zenbait nobelaren antza handia hartzen diot. Izan ere, Pushkinen honetan, militar baten abenturak kontatzen dizkigu, militar horren gorabeherak dagoen gotorlekua matxinoek hartzen dutenean. Baina funtsean maitasun istorio bat da, samurtasun handiz idatzia. Militarrak dena egingo du maitasuna eskuratzeko, baina maitasunaren gainetik ohorea jarriko du. Azkeneko orrialdeak erabakiorrak dira: emakumeak, bere kasa ibiliz, maite duen militarra salabatzea lortuko du.
Hori da istorioa, eta kontatzeko moduaz esan daiteke alferrikako hitzik ez dagoela liburu osoan. Oso zuzena da, barne edo kanpo deskripzioetan ez du denborarik galtzen ia. Pertsonaiak ere ez zaizkio asaldatzen, hau da beren egitekoa betetzen dute, tramaren eskumendean beti. Itzulpenak hori guztia errespetatzen du. Itzultzaileak jakin izan du euskal hitz argitan jartzen Pushkinen argitasuna, hizkuntza menderatzeak eraman dezakeen esjaerazioan erori gabe. Zoragarria da nire iritziz, plazer handiz irakurtzen dena.
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Asier Urkiza
Barbaro iraun
Louisa Yousfi
Amaia Alvarez Uria
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Aiora Sampedro
Palestinaren okupazioaz eta kolonizazioaz
Perry Anderson
Irati Majuelo
Itzulerak
Miren Agur Meabe
Aiora Sampedro
...eta gauetik, euria
Fertxu Izquierdo
Jon Jimenez
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Asier Urkiza
Hitzak palmondo
Silvia Federici
Nagore Fernandez
Altxa, hildakoak
Fred Vargas
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Alderdi komunistaren manifestua
Karl Marx / Friedrich Engels
Aritz Galarraga
Maitasun kapitala
Karmele Jaio
Mikel Asurmendi
Larrosa bat Groenlandian
Iban Garro
Paloma Rodriguez-Miñambres
Jausiz
Alain Mendizabal Diaz
Maddi Galdos Areta
Hiriak eta urteak
Xabier Montoia
Irati Majuelo