« Egidazu barre, mesedez | Ke bafada bat baino gehiago »
Auto-stopeko ipuinak / Pako Aristi / Erein, 1993
Ipuin Laburrak Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1994-05-14
Pako Aristi gaztetxo sinpatikoa, atsegina eta graziaduna da. Hala pentsatuko dute, dudarik ez, emakumeek, haurrek, eroek, mozkorrek, tabernariek, musikagileek, apaizek, kamioizaleek, sakristauek, neskatoek, ikasleek, prostitutek (Pakok nahiago, hala ere, puta hitza), organujoleek (zein klasetakoa den irakurleak asma beza), itsuek, eta horrelako jendeak; horiexek eta gehiago baitira liburu hau osatzen duten ipuinetako pertsonaiak. Gainontzekoek, are gehiago ezagutzen dugunok, geure iritzia dugu hari buurz eta ez dugu hemen esango, denen aurrean, lotsagarri gera daitekeelakoan, bizitza osoan eta une bakan labur inspiratuetan izan ezik, lotsa izpirik izan ez duena.
Hogeitahamaika ipuinek edo (edo horretan irakurleak bi poemekin edo topo egingo du, eta azken edo hori bai dela badaezpadakoa). Laburrak dira oso, gehienak, baten bat salbu, ez dira sei orrialde baino luzeago. Ipar Amerikako ipuinlari modernoen tradizioan, beraz, short istories egileen antzean.
Hainbeste ipuinetan gai ugari jorratzen ditu, noski, Pako Aristik, baina funtsean laburbil daitezke, ezin bestean, idazleari betidanik gustatu izan zaizkion eta bere liburuetan zein artikuluetan gehien erabili izan dituen hauetan: bakardadea, musika, sexua (edo maitasuna, bi kontzepto horiek bat egiten baitira sarri idazlearen baitan), bidaiak (On The Road).
Ipuin bakoitza idazle fikziozko batek idazten duela adierazten digu liburuak; eta idazleak ipuin horiek bildu liburuan eta berari amaiera ematen dio, berak nonbait aurkitutako paperak bailiran.
Oso nabarmena geratzen da ipuin guztien egilea bat eta bera dela (Jainkoaren gisa berean), hitzen doinua, testuen tonua, bat eta bera baitira liburu osoan. Eta hori da, hain zuzen, liburuaren akatsik handiena. Ipuinak, fikzioan, pertsonaia ezberdinek idatziak direnez, idazketan bereiztuko beharko litzateke hori. Eta ez da hala gertatzen.
Hala ere, badira liburu honetan maila handiko ipuinak. Nire gusturako onenak, gaia musika dutenak: “Papillons Noirs”, “Kapellmeister”. Eta ezaugarri bat baldin badute, idazlearen beraren begirada samurrra da, pertsonaia guztiak busti eta pizten dituena.
Izena eta izana
Jon Gerediaga
Asier Urkiza
Amok
Stefan Zweig
Nagore Fernandez
Auzo madarikatua
Felix Urabayen
Jon Jimenez
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Amaia Alvarez Uria
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Joxe Aldasoro
Bisita
Mikel Pagadi
Mikel Asurmendi
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Asier Urkiza
Eresia
Goiatz Labandibar
Nagore Fernandez
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren
Mikel Asurmendi
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi