susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Miranderen gutunak edo gizon baten sekretuak | Mitoaren oinarriaren bila »

Fadoa Coimbran / Juan Garzia / Alberdania, 1995

Ahots anitz Javier Rojo / El Correo, 1996-04-04

Juan Garzia Garmendiak, narrazio laburrean eta itzulpengintzan aritu ondoren, nobelak idazteari ekin dio eta lan hau da iharduketa horren lehenengo fruitua. Anekdota huts batek ematen dio hasiera kontakizunari: putzu batean konponketak egiten dituztelarik, langile batzuek argazki-kamara bat aurkitu dute. Hemendik abiatuta, liburua ireki egiten da, istorioari eusteko bi hildo nagusi eskainiz: alde batetik, argazki-kamara oinarri duen kontakizuna dago; bestaldetik, kamararen jabearen istorioa. Nobelaren funtsa bigarren atal honek osatzen duenez, kamararen kontu hori ia-ia istorioari ekiteko justifikaziotzat har liteke. Istorio horretan, ahots eta teknika desberdinak nahasi dira. Batzutan, narratzailea hirugarren pertsonan mintzo da; bestetan, horren papera pertsonaia batek hartzen du, eta bere ikuspegitik kontatzen du ikusten duena; zenbaitetan narratzailea protagonisten kontzientzietan sartu eta ideien eta hitzen zurrunbilo batean galdu egiten da, erreferentziaz beteriko diskurtso ia-ia milaka zatitan hautsia erakutsiz, Joyce edo V. Wolf-enak bezalako hitz jarioak sortuz. Nobela joria da, beraz, ahots eta tonu asko biltzen dituena, nahiz eta batzutan joritasun horregatik beragatik batasun falta dagoela iruditu.