« Antologia poetikoa | Asebeteta »
Itzalak / Iban Zaldua / Erein, 2004
Itzalak Jon Kortazar / El País, 2005-03-28
Badut Galizian lagun kritikari bat adiskideen lanei kritikarik inoiz egiten ez diena. Haren lagun izanez gero, jai du idazle adiskideak. Ez dira gauzak berdin Euskal Herrian. Hemen denok elkar ezagutzen dugunez, maiz lagunen liburuak aipatu beharra ere badago. Eta bego hemen ohar hau denon entenditzeko modukoa.
Iban Zalduak asmatu du tonu literario bat sortzen, eta maiz, bere irudi propioa liburuetan agertzen den irudiarekin bat egiten, Peter Pan sindromeaz janzte, edo terrible itxuraz aritzen. Hemen ere, fikzioko irudia eta idazlearena hurbil daude, elementu autobiografikoak fikziorako erabiltzen direlarik. Atsegin dut gainera, berak erabiltzen duen begirada borobila. Fikzioaren eta errealitatearen arteko nahasketa une oro gertatzen da poetika honetan.
Zalduari eskertu behar zaio zein garratz hitz egiten duen gure egoera sozial eta politikoaz. Itzalak proiektu nagusi baten menpe agertzen den liburua dugu. Itzala izenaren alde semantiko guztiak landuz, itzalak benetako itzalak dira, beste errealitatea, ispiluaren (isil-piluaren) beste aldean gordetzen diren izakiak, baina itzalak badira bizkarzainak, eta bizkarzainen presentzia beti bihurtzen da biolentzia baten giltzarri (“Itzalak: Nekane”): Bikoitzaren irudi borgianoaren aurrean gaude ipuin asko eta askotan, beraz ezin dugu adierazi teknika aldetik berritasunean gaudelarik, teknika baten barnean egiten den esplorazio zabalean bai, ordea. Eta askotan kiribilaren kiribila sortzen delarik, bizkarzainak ere itzala du atzean eta joera badu ere, esku trebea du idazleak egoera hori maila pertsonal eta intimoetara jaisten.
Ipuin laburrak badira liburuan, eta esango nuke asko agertu dituela aspaldi honetan prentsan.
Agian, eta beste liburuekin konparatuz, ipuin laburren bilduma iruditzen zait alderik ahulena. Hain zuzen ere, ipuina bikoiztasunaren joko bihurtzen denean. Kontu honetan, gustu kontuak egongo dira, ez dut ukatuko, baina jokoak berak ez du ipuina mantentzen.
Askoz gehiago estimatzen ditut kritika sozialean aritzen direnak, eta Zalduak maite du garratz hitz egitea eta gure zauriak agerian uztea. Zentzu honetan ez da inoren aurrean goraipatu behar denentzako agerian dagoena: idazle sendo bat dugu aurrean, eta adiskidea izateak bere zergak ditu, bestela bere lanaren indarra ageriago agertuko bainukeen.
Isiltasunaz hunatago
Jose Angel Irigaray
Mikel Asurmendi
Bidaia (h)ariketak
Oihane Zuberoa Garmendia Glaria
Igor Estankona
Lilurabera
Yurre Ugarte
Aiora Sampedro
Euskal literatura itzuliaren egiturak eta islak 1975-2015
Miren Ibarluzea
Javier Rojo
Erbesteko gutunak Victor Hugori
Louise Michel
Irati Majuelo
Bihotza nora, zu hara
Susanna Tamaro
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Atezainaren larria penalti-jaurtiketan
Peter Handke
Hasier Rekondo
Panpina
Erika Olaizola
Javier Rojo
Etxeko urak
Leire Bilbao
Nuria Cano
Erle langileen amodioak
Aleksandra Kollontai
Ibai Atutxa Ordeñana
Abaro
Itxaro Borda
Aiora Sampedro
Odolik gabe
Alessandro Baricco
Nagore Fernandez
Atezainaren larria penalti-jaurtiketan
Peter Handke
Javier Rojo
Naparra, kasu irekia
Jon Alonso
Mikel Asurmendi