susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Txirrindulariak | Orekaren neurria »

Biziminaren sonetoak / Joan Mari Irigoien / Elkar, 2004

Soneto-liburua Javier Rojo / El Correo, 2004-05-19

Joan Mari Irigoien, batez ere, nobelaren arloan egindako lanagatik da ezaguna gure artean. Edonola ere, ez du inoiz poesia bazterrean utzi, eta era desberdinetako poemak egiten saiatu izan da. Baina ausardiatzat hartu behar den molde desberdinetan aritu nahi honek eraman du batzuetan badaezpadako emaitzetara. Honetan, ausardia horren beste erakuspen bat egin du, sonetoez osatutako liburua eskaintzen baitio irakurleari “Biziminaren sonetoak” izenburupean. Sonetoak euskaraz gutxitan, oso gutxitan egin dira. Beste Irigoien baten (Alfonsoren) izena datorkit burura, poema mota hauek aipatzerakoan. Sonetoak oso egitura markatua du, tradizio baten ondorioa, eta euskaraz tradizio hori falta delarik, zaila dirudi soneto egokiak egiteak. Irigoien, dena dela, ausartu egin da. Nago, ordea, euskarazko hitz neurtuetan agertzen den neurriaren eta errimaren erabilera ez datorrela bat sonetoek eskatzen dutenarekin. Bestaldetik, azken urte hauetan ikusi dugu poesiaren alorrean ere subjektu poetikoa fikzionalizatu egiten dela, ironia lagun. Irigoienek muzin egin bide dio joera honi, eta poetaren nitasuna nabarmentzen dela ematen du, munduarekin lehian ari diren poeta erromantikoen jarrera erakusten baitu.