susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Zoriona, kaka zaharra | Atzo »

Kandinskyren tradizioa / Ramon Saizarbitoria / Erein, 2003

Kandinskyren tradizioa Ana Unanue / Aizu, 2003-06

Istorioa: Abiapuntutzat Kandinskyren emaztearen anekdota bat hartuz, neska gazte baten aurreneko sexu esperientzia kontatzen digu Saizarbitoriak. Amodiozko istorioa esatea gehiegi esatea litzateke, neskak bere buruan irudikatu duen mutil idealak ez daukalako zerikusirik aurreneko aldian egokituko zaion mutil zakarrarekin.

Emaitza: Eleberri labur (84 orrialde) bezain gustagarria. Saizarbitoriak trebeziaz eta naturaltasun handiz kontatzen ditu neska gazte ameslariaren gorabeherak Egileak idealaren eta errealitatearen arteko kontrastearekin jolasten du; hasieran ematen du protagonista alferrik dabilela ametsetan, haren erromantizismoak behin eta berriro joko baitu errealitatearen kontra, baina bukaera zoriontsuak besterik adierazten du, errealitatea idealaren pareko izan daitekeela alegia. Baten batek esan lezake bukaera biribilegia dela, baina, zer arraio, amaiera “irekiak” horren modako dauden honetan gustura irakurtzen da pelikuletako the end horietako bat.

Nabarmentzekoa: Egileak pertsonaiak eraikitzen erakusten duen abilezia. Saizarbitoria neska gazte baten larruan sartzen da narrazioan, eta onik ateratzen da probatik: nerabe sinesgarria eraikitzeaz gainera, nola heltzen den erakusten digu, hasierako eta bukaerako Miren ez baitira pertsonaia bera. Rosetti-ren obsesioa eleberrian bezala, honetan ere gizonezkoak barregarri samar gelditzen dira: sentimenduak adierazteko gai ez diren pertsonaia baldarrak. Gizajoak.