« Harremanen gatazka | Emakume dantza »
Itoko dira berriak / Karlos Linazasoro / Alberdania, 2003
Absurdoaren itsasoa Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2003-05-18
Itoko dira berriak da Karlos Linazasororen azken liburua. Aurkezpen egunean Karlosek berak aitortu zuenez, dekalogia bateko lehen liburua omen, baina liburua irakurri ondoren ikusten da nobela honetako urratsak lehendik ere emanak direla. Pertsonaia, esaterako, liburuzaina da, Karlos izenekoa gainera. Ez da lehendabiziko aldia pertsonaia hori bera agertzen zaiguna, Karlos idazlearen literaturgintzan. Beraz, pentsatzekoa da, liburua idatzi aurretik bazuela, nonbait, liburuaren nondik norakoaren berri. Historia xumea da oso. Lagun batzuk B hiriko hondartzan daude, eguzkia hartzera etorriak, eta, halako batean, entzuten dute, ikusten dute, pertsona bat itotzen ari dela. Hondartzan dauden lagunak prest azaltzen dira itotzen ari dena salbatzeko. Hori da abiapuntua, esan bezala. Baina hori ez da liburuaren mamia.
Pertsona horiek, borondate onekoak, eta zein baino zintzoagoak denak, ez dira gauza izango itotzen ari dena salbatzeko. Ez da ez dutelako nahi, ez da hondartzan bildutakoak gizon-emakume gaiztoak direlako; ez, dena da konplexuagoa. Eta absurdoagoa ere bai.
Nago absurdoaren itsasoan (edo hondartzan) oso ongi mugitzen dela Karlos Linazasoro. Absurdoa baita hondartzan bilduta dauden lagunen egoera, nahi eta ezina. Edo tragikoa. Baina garbi dago tragedia eta absurdoa askotan txanpon bareko bi aurpegiak direla, aurkia eta ifrentzua. Bakoitzak nondik begiratzen duen, noski. Badira gizon-emakume batzuk bizitza tragediaren ikuspegitik begiratzen dutenak. Eta badira beste ikuspegitik begiratzen dutenak ere. Bai tragediak eta bai absurdoak, biek egoera baten azpildurak ateratzen dituzte airera, era ezberdinez noski. Tragediazale batek itotzen ari denaren egoera beste modu batez deskribatuko luke. Hondartzan bildutako pertsonaiek borroka egingo lukete patu gaiztoaren aurka, eta baita bakoitza bestearen aurka ere. Horrelakorik ez dago Karlosen liburu honetan. Pertsonaiak ez dira borrokatzen, jolastu egiten dira, nork bere burua erakusteagatik gehiago, jolaste hutsagatik baino.
Maskara baten aitortza
Yukio Mishima
Ibai Atutxa Ordeñana
Emakume gaiztoak
Marilar Aleixandre
Jon Jimenez
Baserria (h)uz(s)ten
Oskar Gaztelu Bilbao
Maddi Galdos Areta
Animalia domestikoak
Esti Martinez
Irati Majuelo
Ni ez naiz hamalau
Karlos Linazasoro
Hasier Rekondo
Ura saltoka
Juan Kruz Igerabide
Jon Martin-Etxebeste
Oso latza izan da
Xabier Mendiguren Elizegi
Mikel Asurmendi
Su festak
Jon Urzelai Urbieta
Jon Jimenez
Azpimarrak
Nerea Balda
Paloma Rodriguez-Miñambres
Su festak
Jon Urzelai Urbieta
Eneko Barberena
Arrain hezur bat eztarrian
Olatz Mitxelena
Ibon Egaña
Lurraz beste
Garazi Arrula Ruiz
Mikel Asurmendi
Cayo Hueso
Oihane Amantegi Uriarte
Jon Jimenez
Cayo Hueso
Oihane Amantegi Uriarte
Mikel Asurmendi