« Argiak errepidean: abailak mudatu du mundua, bizkorra moteldu da | Difuminazioak »
Ispilu biluziak / Edu Zelaieta / Pamiela, 2016
Norberaren isla Javier Rojo / El Correo, 2016-10-01
Ispiluak literaturan beti oso irudi indartsua eskaini du. Ispiluek errealitate paralelo baten berri eman dezakete, edota beste mundu batzuetan barneratzeko ateak izan daitezke. Ispiluetan geure burua ikusten dugu islatuta eta gehienetan oharkabean pasatzen zaigun aldaketa sotilarekin agertzen da gure irudi hori. Edu Zelaietak, ispiluaren irudiak eskaintzen dituen posibilitate hauek guztiak kontuan hartuta, “Ispilu biluziak” izenburua eman dion poema liburu hau sortu du. Liburua, izan ere, hiru zatitan banatuta dago: “Zu”, “Hura” eta “Eta ni”. Eta atal bakoitzean ispiluaren ezaugarri berezi bat gailentzen dela interpreta daiteke.
Lehenengo atalean agertzen diren poemetan bigarren pertsona gramatikala nabarmentzen da beste osagaien gainetik. “Zu” horrek batzuetan mintzakide moduan funtzionatzen du, baina askotan beste pertsonek ematen duten irudiak norberaren izaera azaltzeko balio du. Subjektu poetikoa lausotuta geratzen da “zu” horretan, bertan bere buruaren ifrentzua agertzen delarik. Besteek eskaintzen diguten ispiluak, besteengan ikusten ikusten dugun ispiluak, kasu honetan, errealitate paralelo bat osatzen du, geure errealitatea ulertzeko baliagarria izan daitekeena. Bigarren ataleko poemetan “hura” agertzen zaigu, objektua alegia, askotan bikotekidearen paperean irudikatua. Hauetan irudi osagarria agertzen zaigu, subjektua ez dena (ezin izan daitekeena) agertzen baitute. Azken atalean poemak subjektuaren inguruan eraikita daude, eta horretarako aita-semea harremanak ardatz moduan funtzionatzen du. Subjektuak bere aitaren irudia ikusten du bere buruarengan gauzatuta, eta era paraleloan semearekiko harremana irudi horren inguruan eraikitzen du. Ezinbestean ereduak errepikatzen dira, subjektua etengabeko gurpilean mugituko balitz bezala.
Formari erreparatuz gero, Edu Zelaietaren poemek narrazio laburren itxura hartzen dute, poema horiek azken finean bizitza zatiak kontatzen dituzten istorioakbaitira. Eta erretorika konplexuetatik aldentzen direnez, irakurleak oztopo nabarmenik gabe ukitzen eta hunkitzen dituzte. Ispiluek norberaren izaera islatzen dute, eta horixe egin nahi du idazlan honek.
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi
Iragan atergabea
Julen Belamuno
Asier Urkiza
Paziente isila
Alex Michaelides
Nagore Fernandez
Eromenaren laudorioa
Erasmo Rotterdamgoa
Aritz Galarraga
Coca-Cola bat zurekin
Beñat Sarasola
Mikel Asurmendi
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Jon Jimenez
Amaieratik hasi
Naia Torrealdai Mandaluniz
Amaia Alvarez Uria
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Aitor Francos
Urrats galduen hotsa
Luis Garde
Jose Luis Padron
Simulakro bat
Leire Ugadi
Ibon Egaña
Bigarren sexua
Simone de Beauvoir
Mikel Asurmendi