susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Etxean izanda etxerik gabe | Heriotza, txoriak eta abar »

Hutsegiteen garaia / Mohamed Xukri (Arantzazu Royo) / Igela, 2014

Katamalorik gabe Iker Zaldua / Gara, 2015-02-07

Ia lau urte igaro dira Mohamed Xukri lehenengoz ekarri nuenetik. Orduan Ogi hutsa izan zen aitzakia, bere haurtzaroa eta nerabezaroa katamalorik gabe erakusten zuen liburua. Oraingoan, Hutsegiteen garaia da mahai gainean zabaltzen dudana. Bere autobiografiaren segida.

Gordina eta latza zen lehenengoan kontatzen zituenak, eta ildoak bere horretan jarraitzen du hemen, agian gordinago eta latzago, bere bizimoduak barealdi handirik izan ez duen seinale.

Hogei urterekin utzi genuen lehen geltokian, patrika pobreziaz eta gosez zamatuta, kontrabandoz zikinduta azazkalak eta prostituta usainez larruazala.

Egoera eta patua aldatu asmoz, Laracheko Eskolan sartzea erabaki zuen, eskolatu eta arrasto ilunak oroimenaren amildegian gal zitezen. Marokon bizi zen giroak, ordea, ez zion utzi garaipen hori ospatzen, iraganean bizitakoak, Tanger hiri zalapartatsuak, familiako tragediak eta jaio ostean ernatutako animalia senak bide arriskutsu hura urrunegi ez uztera behartu zuten, apika.

Dena den, lortu zuen, ikasketak egin, Arabiera irakatsi eta, batez ere, liburuak irakurri, literatura irentsi eta, barrenak askatzeko idaztea. Terapia omen da idaztea askorentzat, Xukrirentzat ere hala ei da, sarritan aitortzen du, luma ederrenak goibeltasunaren dirdiraz hasten direla dantzan. Eta egiaz, bigarren liburu hau esku-zorroan gordetzeko moduko esaldien bilduma da, besteak beste, Lokatzetako semeak inspirazioa behar dik / Eromenean, ez dago irudizko zerua beste lurralderik, eta han ikasten dugu nola egin hegan hego hautsiekin / Denbora ez da elbarrien zain egoten.

Hor itzultzailearen lana aipatu behar dut ezinbestean, esaldi biribiletan zirriborrorik ez eragitea, esaldi biribilak idaztea bezain zaila baita zenbaitetan, eta kasu honetan borroka hori irabazi duela iruditzen zait Arantzazu Royok.

Bestelakoan, maitasuna aipatuko nuke liburua, eta haren arerio bikia, gorrotoa. Amarekiko maitasuna da agerikoena, aitarekiko gorrotoa agerikoena, baina maitasunak ehunka amets, amorante eta adiskide ere baditu eta, hemen ere, horiek dena agertzen dira, katamalorik gabe.