susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Zalaparta isila | Larrepetit »

Paperezko hegazkinak / Lutxo Egia / Susa, 2002

Paperezko hegazkinak Joseba Bergara / Hitzak & ideiak, 2002-09

Indartsu agertu da Lutxo Egia euskal eleberrigintzara. Lehen nobela du hau baina, Paperezko hegazkinak, egia esan, ederki trebaturiko idazle baten lana da. Bi hari eta hainbat planok osatzen dute eleberria, eta puzzle gisako ahalegin horretan, egileak ederki asmatu du irakurleari eskaini nahi ziona papereratzen. Gaur egungo Euskal Herria eta 1936ko Espainiako Gerra dira bi harien oinarri. Batetik, gerra hartan kazetari moduan lanean aritu zen Benedict Capon-en bila dabil Londresen protagonista. Hari horretatik tiraka, iraganera begira jarri eta Espainiako Gerrak Euskal Herrian utzi zituen gertaera eta ondorio latzei begira jartzen zaigu idazlea. Eta bonbardaketen, suntsiketen, traizioen eta gainerakoen gainetik, gezurrak azaleratzen ditu. Eta gezurrak azaleratzearen lan horretan kazetaritzak duen lana nabarmentzen du.

Londresen, batetik bestera, bestalde, egungo Euskal Herriari buruzko albisteak ere jasotzen ditu, hedabideen bidez. Horrek ere, gatazketan hedabideek duten paperari buruzko gogoeta eta kritika egitera darama.

Emaitza ederra da. Oso gustura irakurtzen dena. Azken batean, hedabideei eta traizioari buruzko gogoeta literario ausarta da liburu hau. Nobela ona. Irakurlea hari batean zein bestean, plano honetan zein hurrengoan, gustura sentitzen da. Iragana eta Londres ezagutuko ditu. Bonbak eta tabernak. Gezurrak eta garagardoak. Lagunak eta traidoreak.

Bideari orrialdez orrialde irakurlea irabaziz ekin dio Lutxo Egiak. Bide beretik segitzeko besterik ez diogu eskatzen.