kritiken hemeroteka

8.546 kritika

« | »

Oteiza profetaren 14 hitz / Patxi Ezkiaga / Bermingham, 2012

Derbitxeen dantza Jose Luis Padron / Bilbao, 2012-01

Oteiza, profetaren 14 hitz 14 palabras proféticas (Bermingham Edit., 2011) da Patxi Ezkiagak kaleratu duen azkena. Liburuari beste izen bat eman beharko bagenio, ‘Egunerokoaren birjintasun eremua’ deituko genuke. Izan ere, liburuaren asmoa Aragoiko Pirinioetako Gallinero mendiaren hegaletan dagoen eremitorio batean sortu zen, gero, burutzeko, Belagua eta Arantzazutik pasa bada ere: “Gogoan dut —aitortu du Ezkiagak—, bakardade hartan emandako egunetan, naturaren, Unibertsoaren derbitxe ikusten nuela nire burua, jira-biraka gauza guztien azalean eta hondoan, batik bat giza bihotzarenean dagerren presentziazko puntutxo baten inguruan. Behin eta berriz saiatu nintzen izatearen erdigune misteriotsu honi izena ematen, bekatuak eta ilusioak ukitu gabeko ezerezaren puntua behar zuela izan pentsatzen bainuen, egia hutsarena, oso-osorik Absolutuari dagokion txinparta, geure buruaren fantasiek, gure nahiaren basakeriek ezin ito dezaketena”. Eta Thomas Mertonen poema batekin topo egin zuen.

Idazle eta monje trapatar amerikarrak “le point vierge” deitzen zuen. “Diamante garbi bat bezalakoa da —idazten zuen— zeruko argi ikusezinaz dirdiraka. Guztiongan eta guztiarengan dago eta, ikusterik izango bagenu, bizitzaren iluntasuna eta krudelkeria desagerraraziko lukeen eguzki baten aurpegi dirdaitsuko bilioika argi puntutxoak izango lirateke”. Gero, intuizio hori zehaztu nahian edo, “paradisuak guztiz inguratzen gaitu, eta guk ez dugu ulertzen”, idatzi zuen.

Paradisu horretara itzultzea, itzulera horretarako bideak ezagutzea pasio bihurtu zen Ezkiagarengan, eta idazteari ekin zion, Oteizaren Arantzazuko apostolu-profetak irakurtzeko modu egokia izan zitekeela sinetsita eta, beren garraztasunean, aukera aparta ematen ziotela poetaren lanbide edenikoari. Horregatik, hamabost poema hauetan, hemen, gure lurraren egunerokotasunean kokatzen dira “birjintasun eremu” horiek, gure kontzientzia zatitu gabeko xalotasunera, bere funtsezko jakituriara eta errukira itzultzen denean.

Poema hauek, modu oso apalean, bizitza guztiarekiko harmoniaren sintonian jarri nahi gaituzte, nolabait “birjintasun eremu” horren kontenplazioak Jainkoaren paradisu berri egin gaitzan, itxaropenaren sakramentu eta, une berean, kontraesanaren ikur, derbitxeen dantza kosmikoarekiko batasunak suspertuta, bizitzaren taupada beraren erritmoan.

Azken kritikak

Poesia guztia
Safo

Mikel Asurmendi

Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre

Jon Jimenez

Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga

Jon Jimenez

Reset
Aitziber Etxeberria

Mikel Asurmendi

Baden verboten
Iker Aranberri

Jose Luis Padron

Gizaberetxoak gara
Mikel Urdangarin Irastorza

Jon Jimenez

Iragan atergabea
Julen Belamuno

Hasier Rekondo

Haragizko erreformak
Mari Luz Esteban

Mikel Asurmendi

Eusqueraren Berri onac
Agustin Kardaberaz

Gorka Bereziartua Mitxelena

Juana
Jon Artano Izeta

Mikel Asurmendi

Kontra
Ane Zubeldia Magriñá

Jon Jimenez

Simulakro bat
Leire Ugadi

Maddi Galdos Areta

Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu

Ibon Egaña

Kontra
Ane Zubeldia Magriñá

Paloma Rodriguez-Miñambres

Artxiboa

2025(e)ko abuztua

2025(e)ko uztaila

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

Hedabideak