susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Memoriaren (des)herria | Babes bila doazenak »

Galerna / Iratxe Esnaola / Elkar, 2010

Galerna Irati Marañon / aiaraldea.eus, 2013-07-03

Iratxe Esnaolak nobela laburrentzako Augustin Zubikarai saria eskuratu zuen bere lehenengo eleberri honekin. Orduz geroztik ez du beste ezer argitaratu, eta pena da, egia esan. Dena den, Bergarako Amodiozko Gutunen Lehiaketa beteranoko aurtengo edizioa irabazi du klitoriari eskainitako omenaldi eder batekin. Hitz egin dezagun, baina, Galernaz.

Abuztuko azken eguna da S.S hiri turistikoan. Itsasertzeko hotelak eta apartamentuak husten ari da jada, eta giroa ezin itogarriagoa da. Sargori dago, eta geratzen diren atzerritar apurrak eta bertako herritarrak bero sapa gainetik ezin kendu dabiltza. Guztiak daude galerna noiz iritsiko zain.

Egunak zeramatzaten Hotelean etortzekoa zen ekaitzaz hizketan. Arrats aldera bezero eta zerbitzariek Hoteleko kafetegitik begiratzen zioten udako kostalde eguzkitsuari. Galernaren zain zauden denak, ozeano atlantikoko ekaitz bat-batekoaren zain, itsasotik sartzen zena egun sargorien amaieran. (…) Baina uda hartan galernak ez zuen eztanda egin nahi eta bero sapak berean jarraitzen zuen S.S.ko hirian. Itxarote hura, azkenerako, itxitura bat zen bere baitan.

Jokaleku itxi horretan mugitzen dira nobelako protagonistak: Nora eta Sebastian Bechener senar-emazteak eta hoteleko jabea eta haren alaba. Ditxosozko galerna ez eze, beste kontu eta ardura batzuk dituzte haiek buruan. Kontakizunak aurrera egin ahala haien arteko harreman, lotura eta sentimenduen berri izango dugu, eta harrigarria da Esnaolak duen gaitasuna hain orrialde gutxitan hainbeste kontatzeko eta narrazioaren tempoari eusteko. Kontuan izan, gainera, istorioak egun bakarra hartzen duela, arratsalde bat baino ez, kasik. Sentimenduen galerna esplosibo bat da nobela hau, literatura-dosi txiki intentso bat, motxilan sartu eta hondartzan, itsasoko haize gozoa lagun, irakurtzeko oso aproposa.

Bozgorailuetatik galerna arriskuaz abisuka hasi ziren. Hondartzako pasabidean kokatuta zeuden bozgorailuak, zeinetatik aurrerantzean, ikuskizun batean bezala, behin eta berriro errepikatuko zitzaien udatiarrei ekaitz arriskuaren kontsigna. Dena eguzkitan zegoen, ordea. Galerna ezustean iristen zela kontuan hartu behar zen, baina baita iragarri arren ez zela beti ailegatzen. Horregatik bainulariek ez zieten uretatik irteteko aholkuei kasu egin hondartzako giro ederrean. Sinestezina zirudien haize eta euri zurrunbilorik etor zitekeenik, nora eta, sargori haren baitara.