« Antzara arimaren ikur | Etxekalte »
Motoa / Juan Kruz Igerabide / Alberdania, 2012
Adiskide arriskutsuak Javier Rojo / El Correo, 2012-11-10
Juan Kruz Igerabideren idazlan guztietan, xumeak diruditen horietan ere, zerbait berezia eskaintzen zaio irakurleari. Motoa izenburuko nobela honetan bezala. Itxuraz istorio sinplea da, neurri batean irakurle nerabeentzat pentsatutako idazlana. Ohiko narrazioen bideetatik abiatzen da liburua, teknikari erreparatuz gero: hirugarren pertsonan kontatutako istorioa; lehenaldian agertzen dira azalduta gertakariak; narratzaile orojakileak pertsonaia nagusiarengan fokalizatzen du informazioa; denboraren trataeran ez da bitxikeria handirik agertzen, denbora jauziak pertsonaiek oroitzen dituztenekin erlazionatuta baitaude… Bestaldetik, lehen momentutik harrapatu nahi du irakurlearen arreta eta horretarako sarrera handirik gabe pertsonaien aurkezpen zuzena egiten du gertakarien bidez. Protagonista hamabost urteko nerabea da, Igor. Nahiko nerabe topikoa dirudi, berarengan nerabeek izaten dituzten ezaugarriak biltzen baitira. Izan ere, hitz gutxikoa da, isila eta lotsati xamarra. Pixka bat motela besteekiko tratuan, baina baztertuta egotera heldu gabe. Istripu batengatik arazo fisikoa dauka beso batean, baina hau ez da eragozpena motoa gidatzeko duen abildaderako. Arazoak dituen familia batean bizi da, amak etxetik alde egin eta arazo ekonomikoak baitituzte. Edonola ere, familia kontu honetan ez da gehiegi sakontzen eta horri buruzko informazioa poliki-poliki helduko zaigu, pertsonaiak berak ez baitauka arazo guztien berri. Ezusteko gertakari bat dela-eta, Igorrek adiskide berriak egingo ditu eta, besteak beste, neska liluragarri bat ezagutuko du, printzesatxo erakargarria. Igor baino zaharragoak diren adiskide hauei esker, ezagutzen ez duen mundu ilun batean sartuko da, drogak-eta tartean daudelarik, eta mundu horretan printzesatxoa lamia bihurtuko zaio. Usteltzailearen eta gizajoaren arteko joko baten aurrean gaude baina Igor konturatuko da adiskidetzat dauzkan horiek engainatu nahi dutela eta mundu horretatik ateratzeko erabakia hartuko du. Nobela, gazteei zuzenduta egon arren, errealismo zikinaren bideetatik mugitzen dela esan daiteke, baina hondamendira eraman dezaketen adiskide horiengandik askatzerakoan aldaketa nabarmena ikus dezakegu: idazleak istorioak amaiera ona izan dezan ahalegina egiten du, gertakarien logikak beste norabide batetik jotzen zuelarik. Ad hoc sortutako amaiera honek, dena dela, ez dio baliorik kentzen idazlanari.
Poesia kaiera
Giorgos Seferis
Irati Majuelo
Altxa, hildakoak
Fred Vargas
Joxe Aldasoro
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Maddi Galdos Areta
Mundu zitalaren kontra
Lizar Begoña
Asier Urkiza
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Nagore Fernandez
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos