susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Esperimentu luminikoa | Steinbeck: shock eragilea »

Udazkeneko lorea / Xabier Etxeberria / Elkar, 2012

Sekretuak eta gezurrak Javier Rojo / El Correo, 2012-06-30

Xabier Etxeberria Garro, bakarka zein bere anaia Martinekiko elkarlanean, hainbat libururen egile bihurtu zaigu. Edonola ere, behin eta berriro langintza honetan bere lekua bilatzen ari dela iruditu zait, hau da, oraindik ere ez duela oso argi norantz jo literaturan. Horrexegatik, bere literatur lanetan agertzen diren desberdintasunak eta desorekak. Oraingoan Udazkeneko lorea izenburuko nobela eman du argitara. Liburua esaldi batekin definitu beharko balitz, zinismoaren zipriztinak dituen komedia erromantikoa dela esango nuke. Izan ere, triangelu baten istorioa kontatzen zaigu bertan, gizon batek (Mikelek) eta bi emakumek (Luciak eta Naroak) osatutako triangelu baten berri ematen baitzaigu: Mikelek eta Naroak bikotea osatzen dute, eta Naroak joaterik ez daukan ezkontza batean gizonak Lucia ezagutzen du eta honekin gau bateko harremana dauka. Nobela atal txikietan zatikatuta agertzen zaigu, atal bakoitzaren erdigunean triangeluaren erpinean dauden hiru pertsonaia horietako bat dagoelarik. Atalaren erdigunean dagoen pertsonaia zein den kontuan hartuta, gertakarien ikuspuntu desberdinak agertzen dira. Mikeli dagozkionetan, gertakarien funtsezko kontaketa egiten da lehenengo pertsonan azalduta. Hari esker jakingo dugu Lucia ezagutu zueneko ezkontza horretan zer gertatu zen. Luciari dagozkion atalak bigarren pertsonan kontatuta daude, eta bertan batez ere bere ahizparekin dituen harremanen berri ematen zaigu jakitera, Luciak balneario batean dagoen bitartean idatzi eta, antza denez, bidaltzen ez duen eskutitz bati esker. Naroak protagonizatzen dituen ataletan, mediku gisa Milagros zaintzeko egiten dituen bisitak agertzen zaizkigu, eta atal hauetan Milagros eta honen alaba Lourdesen artean dagoen harremana nabarmentzen da.

Guztiek dauzkate beren sekretuak, eta pertsonaiek albokoari egia esatearen garrantzia aipatzen badute ere, sekretu guztiak isilpean gordeko dira, isilik egote horretan pertsonaiek zoriontsuak-edo izateko posibilitatea aurkitzen baita. Nobelak bukaera pixka bat behartuta daukala iruditu zait.