kritiken hemeroteka

8.535 kritika

« | »

Zamaontzia / Iñigo Aranbarri / Susa, 2011

Isildutako minak Javier Rojo / El Correo, 2011-10-01

Alaba batek aitari hitz egiten dio. Aspaldiko hainbat gauzari buruz kargu hartzen dio, hitz mingarrien bidez. Halaxe labur liteke Iñigo Aranbarriren Zamaontzia izenburuko nobelan agertzen dena, laburpen honek idazleak liburuan benetan eskaintzen duena faltsutuko ez balu. Itxuraz, alabak, Nerea izeneko emakumeak, aitari hainbat urte lehenago gertatutako gauza batzuk gogorarazten dizkio. Nola gaixorik zegoen amak etxea utzi eta Ingalaterrara joan ondoren, aita eta alaba aitona Mateoren etxera doazen bizitzera. Nola gertakari honek bakardadera bultzatu zuen orduan nerabea zen neska, bere ohiko bizitokitik aldenduta institutuko kideekin zituen harremanak laxatzen ziren bitartean. Nola aitonarekin harreman berezia eraiki zuen. Eta nola aitonak historia berezia zuen atzean. Hori guztia agertzen zaigu azalduta testuan Nerearen hitzetan, aitari zuzentzen zaiolarik. Aitaren erantzunik, ordea, ez dago. Aspaldiko kontuak, urteetan gordetako minak, esan gabe geratu zirenak plazaratzen dira liburuan, eta argumentua bi anekdota nagusiren gainean osatzen da. Alde batetik, zamaontziaren istorioa dugu, tripulazioa barruan duelarik armadoreak Abran abandonatzen duena. Tripulazio kideak isolaturik geratzen dira portu arrotz batean, beraiekin zer gertatuko den zain. Denak herriratzen dituzte, bat izan ezik, akats burokratiko batengatik. Beste aldetik, berriz, aitonaren istorioa dugu. Familietan ezkutuan gorde nahi diren kontu itxuraz lotsagarriengatik bi aldiz lapurtutako umea izan zen gizona, bere erroak zeintzuk diren jakin ere ez dakiena.

Bakardadeaz eta batez ere abandonuaz hitz egiten digun nobela da Iñigo Aranbarrik plazaratu duena. Bertan idazleak abildade berezia izan du: anekdotak sinboloaren mailara jasotzen jakin du, baina anekdota moduan duten balioari uko egin gabe, zamaontzia lekuko. Zamaontziaren istorioa argumentuan funtzionatzen duen osagaia da; baina portu arrotz batean abandonaturik uzten duten itsasontzi hori existentziaren metafora bihurturik agertzen zaigu, Julio Cortazarren Los premios hartan agertzen zen bidaiaren kontrapuntua.

Azken kritikak

Kontra
Ane Zubeldia Magriñá

Jon Jimenez

Simulakro bat
Leire Ugadi

Maddi Galdos Areta

Kontra
Ane Zubeldia Magriñá

Paloma Rodriguez-Miñambres

Patrizioak eta plebeioak
Kepa Altonaga

Mikel Asurmendi

Turismo hutsala
Fito Rodriguez

Asel Luzarraga

Zoriona, edo antzeko zerbait
Karmele Mitxelena

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Pleibak
Miren Amuriza

Mikel Asurmendi

Izena eta izana
Jon Gerediaga

Asier Urkiza

Amok
Stefan Zweig

Nagore Fernandez

Auzo madarikatua
Felix Urabayen

Jon Jimenez

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Amaia Alvarez Uria

Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga

Joxe Aldasoro

Bisita
Mikel Pagadi

Mikel Asurmendi

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Asier Urkiza

Artxiboa

2025(e)ko uztaila

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

Hedabideak