« Oroimena biziaraztea ahanzturako aringarria ote | Belazea sutan, azukrea lautadetan »
Ez obeditu inori / Mikel Peruarena / Susa, 2009
Konspiratzaileen bilera Javier Rojo / El Correo, 2009-08-01
Antza denez egile ezezagunaren testu batetik aterata dago Mikel Peruarenaren nobela honen izenburua, Ez obeditu inori, ez ironiarik gabe anarkista ingenuo batzuen aldarria eta lema izan litekeena. Istorioa Donostian kokatuta dago XIX. mendearen azken urteetan. Moldiztegi batean (Baroja moldiztegia, hain zuzen) bat egiten dute hiru pertsonaiak: Sotero Mujika, narratzailearen papera egiten duena eta Kuban beso bat galdu zuena; Emile frantsesa, Pariseko Komuna ezagutu zuena, eta izena errazteko Emilio deitzen diotena; eta Alberto, ikasle aberaskumea. Moldiztegian eta taberna batean egiten dituzten bileretan hiru pertsonaiok konspirazioan hasten dira, Angiolilloren suak bultzatuta, Espainiako monarkiaren kontra. Konspiratzaileak dira, baina egia esan, ez dirudite oso trebeak beren ekintzak aurrera eramateko, alde handia baitago mahai gaineko konspirazio batetik benetako ekintza batera. Tirabira horietan, bakoitzaren nortasuna azaleratzen da poliki-poliki. Alberto ikasleak Sotero leziatu nahi du, analfabeto besobakarra letradun bihurtzeko, eginahala nahiko alferrikakoa bada ere. Emilio Pariseko Komunean eskarmentua hartutako gizona da, eta eskarmentu hori baliaturik, ekintza zuzenera pasatzeko gogoa du, gauza horietarako zaharregia bada ere. Sotero… gizajo bat baino ez dela dirudi, azken finean, besteek nahi dutena egitera behartuta sentitzen baitu bere burua. Jakina, halako erdipurdiko konspiratzaileekin nekez eraman liteke aurrera ekintza serio bat eta, egia esan, nobela guztiak ironiaren bideetatik abiatzeko prestatuta dagoela ematen du. Idazleak, ordea, idealismoan jarri du arreta. Idealismoak bultzatzen baititu pertsonaiok erreginaren eta erregegaiaren kontrako atentatu bat prestatzera, eta prestaketa horiek bakoitza jarriko dute bere lekuan. Nahi gabe ere, intelektualen eta ekintzagileen arteko tirabira izango balitz bezala aurkezten da istorioa, eta euskal populismoan ohikoa denez, intelektualak ez dira oso ondo geratzen. Bestaldetik, idazleak modu berezi bat hautatu du gauzak kontatzeko, zeren behin eta berriro bueltatzen baita gertakari berberetara ikuspuntu desberdinak eskainiz, halako moldez non batzuetan irakurleak ez baitaki gertakari bakarraren aurrean ote dagoen. Eta bukatzeko, hitz batzuk izenburuari buruz: Ez obeditu inori bezalako inperatibo bat kontraesana baino ez zait iruditu anarkista batzuen istorio batean.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez