susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Aranaren ibilbidea | Pentsakizun poesia »

Jainkoa harrapatzeko tranpa / Jon Gerediaga / Pamiela, 2007

Jainkoa harrapatzeko tranpa Goizalde Landabaso / Radio Euskadi, 2008-02-17

“Hau nire bihotza da / hauek nire begiak / hau mundua da / eta hau bizitza / beste ofiziorik ez daukat”.

Hauxe da Jon Gerediagaren bigarren poema liburua. Xumea, ixila, lasaia. Jainkoa bere neurrira ekartzen du, eta beharbada ez du harrapatuko, ezin izango du sarean sartu, baina argi berba egiten dio, eta lasai. Eta jainkoak erantzun egiten dio batzuetan.

Musikalak dira batzuetan olerkiak; barru barnetik irteten direnak, kantatuak izatekoak, hausnartzekoak.

Ez dira alferrekoak hitzak, ez daude soberan, leku bakoitzak bere txoko zehaztua balu legez.

“Hitz bitan: / Bizi naiz”.

Irakurleari zuzentzen dio bere aldarrikapena. Bere esana. Batzuetan zabaldu egiten dio bere unibertso txikia, baina besteetan, berriz, kriptikoegia da, eta zailegia da bere unibertso hori ulertzea.

“Mirariaz ohartzen garenero / Idazteko beharrik sentitzen ez dugun egunetik aurrera hasiko gara hitz ederrenak idazten. / Baina orduan ez ditu inork irakurriko.

Ez ditu inork idatziko”.

Lehenengo poema liburutik antzerki lan bat jaio zen… bigarren honetatik auskalo zer gertatuko den.