kritiken hemeroteka

8.496 kritika

« | »

Zeruak eta ifrentzuak / Jon Arano / Elkar, 2007

Sinismenen amaiera Javier Rojo / El Correo, 2007-11-03

Jon Aranok bere ibilbidea egin du euskal literaturan, eta badaki oso ondo non kokatu behar duen bere burua langintza honetan. “Zeruak eta ifrentzuak” izeneko poema liburu hau batzuei gustatu egingo zaie, beste batzuei ez; baina, modak moda, idazleak egin nahi izan duenaren ondorio da. Izan ere, Jon Aranok bere poema liburu hau egiterakoan, heterodoxiaren ildoan kokatzen du bere burua, behin baino gehiagotan euskal literaturaren barruan emaitza interesgarrienak eskaini dituen ildoan, alegia. Kasu honetan, heterodoxia ideologikoa ez ezik estetikoa ere erakusten digu bere poemetan. Hasteko, bere planteamendu ideologikoan ikus dezakegu ukazioaren jarrera hartzen duela beretzat. Jainkoak sinisten ez dituen subjektu poetikoa aurkezten zaigu, baina sinismen hori galdu duen subjektuak ez ditu beste jainko batzuk jartzen haien ordez. Horren ordez, gehienez ere, mitomano baten idolo txikiak —eta ironikoak— baino ez dira aurkezten poema hauetan. Sinismenak galdu dituen subjektuak ukazioan oinarritutako antisinismenak dauzka euskarri moduan. Edonola ere, batzuetan, sinismenaren nostalgia moduko bat nabaritzen zaio idazlearen maskara izan daitekeen subjektu poetiko horri, eta behin eta berriro betetzen du testua erlijio erreferentziekin. Horren adibide izan daiteke zeruaren aipamena askotan agertzea, eta zeruarekin batera infernuarena, haren ifrentzuarena. Izan ere, idazle bat heterodoxoa denean, “bide zuzena” dauka kontraerreferentziatzat, eta bide zuzen horretatik aldentzen den neurrian bihurtzen da heterodoxo. Honelako poesian, subjektuak itxaropenak galdu dituela esan daiteke. Jainkoak desagertu ondoren, ezerk ez baitu betetzen utopiaren lekua, eta, azkenean, bizitzea eta bizirautea sinonimo dira. Poemak antolatzeko eta gauzatzeko orduan, bestalde, idazleak esku artean izan duen lanabesik garrantzitsuena hoskidetasuna da. Hitzen soinuek berek osatzen dute poema eraikitzen duen ardatza. Hitzek beren soinuetan beste hitz batzuk ekartzen dituzte gogora (“infernua” / “ifrentzua” bikotea, adibidez), eta, nahi gabe, irakurleak horrela loturik agertzen diren hitzen artean harreman bereziak bilatzen ditu, eta bide surrealistetatik bideratzen da. Soinuetan oinarrituta, idazleak ez du arazorik esanahi misteriotsuz beterik dauden hitz berriak asmatzeko. Hor ere ikusten da idazleak bide errazak utzi dituela alde batera.

Azken kritikak

Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart

Gorka Bereziartua Mitxelena

Ez-izan
Jon K. Sanchez

Aiora Sampedro

Pleibak
Miren Amuriza

Jon Jimenez

Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien

Asier Urkiza

Oroi garen oro
Beatriz Chivite

Nagore Fernandez

Jakintzaren arbola
Pio Baroja

Aritz Galarraga

Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi

Hasier Rekondo

Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga

Mikel Asurmendi

Baden Verboten
Iker Aranberri

Paloma Rodriguez-Miñambres

Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi

Mikel Asurmendi

Dolu-egunerokoa
Roland Barthes

Asier Urkiza

Guardasol gorria
Lutxo Egia

Nagore Fernandez

Zero
Aitor Zuberogoitia

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

2024(e)ko ekaina

Hedabideak