kritiken hemeroteka

8.528 kritika

« | »

Telefono kaiolatua / Harkaitz Cano / Alberdania, 1997

Asfaltozko telefonoa Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1997-12-27

Harkaitz Cano idazle gaztea dugu, bere tokiaren bila dabilena euskal literaturan. Poesiaz gain, edo poesiarekin batera, hainbat liburu idatzi ditu, nobela bat ere bai tartean. Nork bere mundua ekartzea omen idazlearen lana, eta horretan, ziur naiz, badu Harkaitz Cano gazteak zer esanik, esateko astia eta lasaitasuna hartzen baditu behinik behin.
Telefono Kaiolatuak ipuin liburua da, ipuin asko biltzen dituena hain zuzen. Azal gaineko izenburuak badu barruan dagoenarekin zer ikusirik, obsesio moduko zerbait baita telefonoarena. BukoWskyren poema bat irakurtzen da liburuan, telefonoari buruz hain zuzen; izan ere, Bukowsky xaharra, Carver ere bai, aparailu moderno horren erabileraz kezkatuegi ageri ziren. Ez dira bakarrak, euskal idazle bat baino gehiago ezagutzen ditut, telefonoak, mutu edo oihuka, ikara ematen dietena. Telefonoa etsaia edo balitz bezala hartzen dute, behar izanez gero soilik. Bada ipuin bat liburuan, bereziki gustukoa dudana. Telefonoei buruzkoa da, baina ez hori bakarrik, jolas modu baten adierazgarri. Oso laburra da. “Ostiraleroko Jokoa” du izen. Nire iritzian Harkaitz Canok etekin handiagoa eta eragingarriagoa ateratzen du ipuin laburretatik. “Kaukasiar bat saxo batekin”, beste adibide bat da. Ipuin luzeetan desorekatu egiten dela esango nuke, berari datozkion irudiak galduko balira bezala espazio handietan. Eta irudiak indartsuak dira, ez pentsa. Gogoetak baino indartsuagoak. Fantasia ez ezik, errekurtsoak ere aberatsak dituen idazlea baita Harkaitz Cano. Liburuko ipuin batzuk, istorio ezagunen ildotik etorri dira, aldagarrien gisara: “Aldatz behera itsasoan”, “Tangerren dugun gizona” edo “Scott sindromearen pean”. Beste batzuk, oso bereak dira, orijinalak, surrealismo gatz batez adelatuak: “Asfaltoko ehiza” edo “Aurkako taldeko atezaina”. Kuriosoa da ipuin horretan gertatzen dena. Hildako baten errautsekin zer egin da azken finean gaia, eta euskaraz azkenaldi honetan atera diren beste bi liburutan ikusi dut gai bera tratatzen dutela: Hasier Etxeberriarenean, Jimu Iturralderenean. Kasualitate hutsa da, noski. Bakoitzak, gainera, bere erara garatzen du; nola bertsolariek kartzelako gaia hartzerakoan bakoitzak bere bidetik jotzen duten, halaxe gertatzen da idazle hauekin ere.
Liburu atsegina da, esan behar dut hori, noiz behinka halako zirrara modukoa eragiten baitu irakurlearengan. “Koltxoia”, esaterako, ipuin biribila da, bai giroagatik, nola giroa azaltzeko moduagatik ere.

Azken kritikak

Izena eta izana
Jon Gerediaga

Asier Urkiza

Amok
Stefan Zweig

Nagore Fernandez

Auzo madarikatua
Felix Urabayen

Jon Jimenez

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Amaia Alvarez Uria

Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga

Joxe Aldasoro

Bisita
Mikel Pagadi

Mikel Asurmendi

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Asier Urkiza

Eresia
Goiatz Labandibar

Nagore Fernandez

Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu

Paloma Rodriguez-Miñambres

Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren

Mikel Asurmendi

Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain

Jon Jimenez

Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide

Paloma Rodriguez-Miñambres

Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga

Mikel Asurmendi

Artxiboa

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

Hedabideak