susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Amodioa eta amodioak | Gerraren ajeak »

Anaiaren azken hitzak / Daniel Landart / Elkarlanean, 1999

Heriotzaren ondoren Javier Rojo / El Correo, 1999-06-23

Paxkalek bizitza lasaia darama: gaztea da oraindik eta bere aurrean bide desberdinen artean hautatu beharrak piskat beldurtzen du. Izan ere, aukera egiteak, askatasuna erabiltzeak, aukerak murriztera baitarama, ezinbestean. Eta bapatean… Bapatean anaia istripu absurdo batean hil zaio eta etorkizunean ikusten zuen aukeratu behar horrekin egin behar du topo, nahi baino lehenago. Anaiak, bestaldetik, hil zorian zegoelarik, haren kargu utzi ditu gauzak. Bapateko heriotza absurdoak Paxkalen bizitza hankaz gora jartzeaz gainera, familia barruko konfliktoak nabarmentzeko ere balioko du. Izkutuan dauden liskar txikiak, edo ez hain txikiak, edonon aurkitzen diren ohiko tirabirak begibistan geratuko zaizkigu, heriotza errealitatea jakinarazten digun katalizadorea bailitzan. Konflikto hauen artean anaiaren eskaera berezia (gorpua erraustea) ez da buruhauste txikiena emango diena. Desoreka honen aurrean, Paxkal nobela osoan zehar oreka berriro bilatzen saiatuko da, azkenean bere destinoarekin topo egin arte. Pertsonaia “integratu” gisa agertuko zaigu orduan, baserria bere gain hartuz, bizitzatik modernitate-kutsua zuten ekintzak baztertuz. Ezen bizitzak hautatu du, Paxkalen ordez. Halabeharra da nagusi, azken finean.