« Tximeletak bezalako hitzak | Mamuen amarauna »

Eta emakumeari sugeak esan zion / Lourdes Oñederra / Erein, 1999

Esentzialaren bila Javier Rojo / El Correo, 2000-04-26

Behin batean honela laburtu omen zuen ikasle batek Gerra eta bakea nobelaren argumentua: bertan kontatzen da nola emakume bat gizon batekin maitemintzen den, baina beste batekin ezkondu. Halako zerbait esan daiteke Lourdes Oñederraren Eta emakumeari sugeak esan zion eleberriaz: hiru pertsonaiaren inguruko istorioa, bi gizon eta emakume bat, erpin nagusia, ikuspuntuaren pribilejioa duena emakumea delarik. Argumentu hau, ordea, ez da eleberriaren osagairik interesgarriena, azken finean betiko argumentua, milaka aldiz kontatutako istorio berbera baita. Izan ere, istorio osoak testu bat eraikitzeko aitzakia baino ez dela dirudi askotan, nobela honetako punturik garrantzitsuena bere testutasuna da-eta. Hizkuntzaren aldetik sinplea dirudi, baina, dudarik gabe, elaborazio handiaren ondorioa da nobela, langintza honetan, esentziala ez den guztia alde batera utzi delarik. Eta esentzialaren bila, kondagintzaren ohiko osagaiak ere (jazoerak, pertsonaiak, etab.) lausoturik bezala gelditu dira emakumearen ikuspuntua erakusteko erabiltzen den pentsamenduen segidaren atzean. Nobela hau kontamoldearen alde ausardi handiz egindako apustutzat har daiteke, baina honelako kasuetan gertatu ohi denez, apustuak interesgarri bezain arriskugarriak izaten dira.