susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Verdiren bizitza | Kontu txikiak »

Misterioa Artxandan / Askoren artean / Bilboko Udala, 2007

Misteriozkoak Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2007-08-17

“Irudimenak hegaz egiteko lekua” dira sarrerako testuko lehen lau hitzak, oker ez banago edo kontatzen ahaztu ez.bazait. Irudimena gauzá handia da, noski, eta denok badakigu hegan egiten duela, aingeru zuri eta distiratsu batek bezala; ametsek eta suspirioek bezala. Maitemindùen bihotz taupadak hegan ezezik, hegazkin supersonikoak bezala ibiltzen dira, ziztuan. Horregatik joko dute hainbestetan bazterra: soinuaren bazterra, gortzeraino. Misterioa ere irudimenarekin lotuta dago. Izan ere, gure bizitza arrunt, ohiko eta eguneroko honetan misteriorik ez dago, edo badago, irudimenari esker da, ez dakit. Eta irudimenak hegan egiten du, baina misterioak ez. Misterioa ezkutatuta dago, eta aurkitu behar.

Liburu hau misterioari lotuta dago, eta Bilbo hiriari ere bai. Ez dakit Bilbo hiria misterioz betea ote den, bains bere sekretuak izango ditu, zalantzarik ez. Sei ipuin daude liburuan: hiru euskaraz eta hiru gazteleraz. Ipuingileak honako hauek dira: Yolanda Arrieta, Karlos Santisteban, Leire Bilbao, José Luis Urrutia, Esther Zorrozua eta Fernando Palazuelos.

Sarrerako hitzetan irakurtzen dùdanez, Irakurgaiak Areatzan izeneko ekitaldirako prestatuakizan ziren-eta Bilbo Liburu Azokaren egunetan argitaratu zen. Ez dago gaizki ideia; espero dut ez galtzea, beste gauza asko galtzen diren bezala: misterioarekiko lilura. Liburua altxorra dela diote, baina are aberatsagoa eta aberasgarriagoa da irakurlea.

Ipuinak laburrak dira, eta irakurterrazak, egia esan.. Ez dut konplikazio handirik aurkitu. Aise joaten da testua ezpanetan barrena bururaino; eta misterioan misteriotsuak diren arren, ez dira denàk berdinak. Artxandako funikularra errepikatzen da, gaia aldez aurretik jarria baitute, baina ipuin batzuk mitikoak dira, beste batzuk errealistagoak, eta beste batzuk erdibidean geratzen dira.

Niri ez zait ariketa txarra iruditzen, nork bere burua ipuin fantastikoa irudikatzea, eta oso ondo iruditzen zait liburuxka batean biltzea eta banatzea, nahi duenak irakur dezan edo opari diezaion maite duenari; edo, besterik gabe, lagun misteriotsuari.