« Ez hain ‘road movie’ zoroa | Maitasuna eta gorrotoa »
Haize hegoaren eroak / Luis Garde / Pamiela, 2007
Oroimen galdua Javier Rojo / El Correo, 2007-07-26
“Haize hegoaren eroak” deitzen da Luis Garde idazle nafarraren eskutik datorkigun poema liburu hau. Literatura eta oroimena lotuta, atzera jotzen du begirada, historian galtzaile izatea suertatu zaienen ikuspuntua azaltzeko, galdutako oroimena berreskuratuz. Gerraren presentzia garrantzitsua da, era estilizatu batean agertuta ere, historia amaierarik gabeko gerra bat balitz bezala. Gauzak horrela planteamendua ia ia silogismo bat bezala azal daiteke: historiak guregan gerraren bidez islatzen du bere presentzia; gerran (eta beraz historian) galtzaile izatea tokatu zaigu; hortaz, historiatik kanpo geundenean zoriontsuago ginen. Ondorioz denboratik kanpo dagoen urrezko aro bat idealizatzen da poesian. Tonu epikoa du liburuak zenbaitetan, eta idazleak historiak bere ustez suposatzen duen tragedia jarri nahi izan du agerian, ezinbestez heriotzara daraman tragedia.
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Sara Cabrera
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Sara Cabrera
Ura ez baita beti gardena
Xabi Lasa
Irati Majuelo
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Ibon Egaña
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Aiora Sampedro
Gizadiaren oren gorenak
Stefan Zweig
Jon Jimenez