« Ragga-ragga dator gaua | Haurraren begietara jaiotzea »
Bestiarioa. Hilerrikoiak / Karlos Linazasoro / Elkar, 2006
Umore beltza Jon Kortazar / El País, 2006-11-27
Karlos Linazasorok (Tolosa 1962) toki handia irabazi du gure letren esparruan. Poesian maitasun gaia erabiltzen badu, narratiban ironia, sarkasmoa, eta umore beltza du gai nagusi.
Ironia oraingoan liburuan izenburutik bertatik hasten da. Bestiarioa. Hilerrikoiak. Bi nobela labur eman du argitara eta bere umorearen berri ematen du maisutasunez. Izenburua irakurrita irakurle hau ipuin labur biren bila hasi zen, konturatu arte nobela bakar bat dugula, baina argumentu birekin eta nobelaren barnean nobela bi idazten direlarik, egileak hasieratik adarra jo diola konturatuko da.
Hona hemen K.L. liburuzaina, urte beteko lan uzte baimendua duelarik nobela bat idazteko, eta aritu arren ezin. Izeba txiki bat hiltzen dela, edo urruneko osaba hiltzen dela, behin eta berriz utziko du geroko.
Testua metaliteratura joko bat da. Baina hori baino gehiago ere bada. Linazasorok badu bere buruaz barre egiteko gogoa, hori lehendik, zeren pertsonaiak eta egileak badute loturarik, bai izenaren agerpenean, bai aitaren izenean ere. Pertsonaia, berez, egilearen “pertso-anaia” dugu.
Txikira jolasteko karta K. eta bere emazte Karmenen arteko jokoa litzateke, behin eta berriz hasten den eta inoiz konplitzen den erotismoarekin. Paretan baiezkoa da: heriotza. Protagonistak nobela hasi nahi duen artean urliaren eta berendiaren hiletetara joan beharko du, eta bidean joera xelebreak besterik ez ditu izango.
Pareak baditugunez, enbido jo behar da eta Linazasororen narratiban sarri ageri diren neurosien tokiak lirateke eskuan ditugun kartak: zaharren egoitza eta ospitalea, non protagonistak joko barregarriak agertuko dituen.
Jokoaren jokoa nagusia da nobela honetan: literatura. Nobela bat nola idazten den azaltzen du testuak, zein era traketsean ari den idazlea azken baten nobela labur bi. Baina egileak eskuan dituen hogeita hamaikaren eraginak, literaturaren eraginak liburu osoa kutsatzen du eta azken batean idazlearen parodiak dena lehertzen du. Bai generoen parodia egiten duelako, bai irakurleena (Gandiagaren irakurle diren muslarien eszena ahaztezina da), bai bere buruarena. Irria nagusia bada, noizbehinka.
Ironia joko bihurtu du Linazasorok, barkatu K.L.-k!, eta aspaldi erabiltzen zuen sarkasmoa leundu egin du nobela irakurgarri bezain xaloa egiteko. Literatura literaturari buruz izaera puru-puruan!
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez