susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Errealitatearen atzean | Bizitzaren bide erdian »

Galeusca / Askoren artean / Pamiela, 2004

Antologia Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2004-11-26

Honez gero, uste dut, euskaltzale orok badakiela zer den Galeusca. Urtero antolatzen diren topaketak dira, urte batean Euskal Herrian, hurrengoan Galizian eta hurrengoan Katalunian. Bertara biltzen dira hiru lurralde horietako idazleak, eta beti izaten da aukera elkar ezagutzeko, elkar ezagutzeko gogoa izanez gero, noski. Niri tristeak iruditu zaizkit beti halako topaketak: negar egiteko gogoa ere etorri izan zait behin baino gehiagotan, ikusirik zein indar gutxi dugun periferian bizi garenok, eta zein kasu gutxi egiten diogun elkarri. Kasua egitearena, jakina, etxean bertan landu beharko litzatekeen gaia dugu, baina hemen, besteetan bezala, nahiago kanpotarrari muin egin eta bertakoari muzin. Orokorki ari naiz, ez dadila inor asalda eta ez dezala pentsa ni Galeuscaren aurka nagoenik.

Duela gutxi izan naiz Galizian eta ikusi dut hango poesia distiratsua dela eta bizia. Emakume asko dago poesia egiten eta poesiak, gainera, hiritarrengana iristeko saioa egin du. “Prestige”ren arazoa gertatu zenean, poetak izan ziren mugitzen lehenak eta protesta moduan poetak bildu ziren eta irakurri egin zituzten beren poemak; folio zuriak gelditzerik balu bezala galipotaren belztasuna; edo behintzta zuritzerik balu bezala hainbeste barne gogo beltz.

Poesia hiritartu egin da Galizian; eta Euskal Herrian, ez. Katalunian ere ez, neurri handi batez. Izan ere, Euskal herrian poesia luxuzko kultura da, gutxiengo baten nahiak asetzen duena. Hori bai, poeta da hain estimatua gurean, ezen bere izena entzunez bizi baitaiteke pozik eta puzturik. Kulturaren miseriak, gurean, baina norbaitek salatuz gero, berehala jarriko diote inbidioso fama, erreta dagoela ere esango dute, jakinik erremina eta depresioa ordaindu beharreko fakturak direla gurean. Baina zer axola horrek? Poesia bada eta badoa. Baina nora?