« Isilean gorde duguna, hitzetan | Euskalgintza »
Gloria mundi / Fernando Morillo / Elkar, 2004
Zientziaren itxuran Javier Rojo / El Correo, 2004-10-13
Fernando Morillo luma errazeko idazlea da, behin baino gehiago frogatu duen bezala. Nobela hau, “Gloria mundi”, erraztasun horren adibidetzat har daiteke. Idazlea trama komplilkatu xamarra eraikitzen saiatzen da, zientzia eta fikzioa elkartzen (edo agian nahasten) dituelarik, agortu ezinezko energia iturri baten bila dauden pertsonaia batzuen inguruan. Azken urte hauetan, gaia askotan agertu zaigu zinean zein literaturan eta Morillok, horren jakitun agian, liburuak zientziaren alorrean oinarri sendoak dituela irudikatu nahi du. Horretarako oharrez eta azalpen zientifikoz bete du, honelako gaiez ezer ez dakitenak zientzia itxurako fikzioan harrapatzeko. Baina ezin da topikoetatik urrundu. Agortu ezinezko energia iturri baten bila norbait badago, beti egongo da beste norbait, oso boteretsua noski, helburu hori zapuztu edo lan horren emaitza lapurtu nahi duena. Gauzak honela, espioiak, hilketak, zientifiko ezagunen izenak, isilpean lan egiteko handiegiak diruditen talde sekretuak… agertzen dira, Donostian kokatutako konspirazio mundialaren inguruan. Luma errazeko idazlea de Morillo eta agian harrapatuta geratzen da istorioa, dibertagarria baina hutsa.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez