« Gauzurtz baten izenak asmatzen | Ispiluak »

Marinela (koadro bakarreko drama estatikoa) / Fernando Pessoa / Susa, 1985

Marinela Iñaki Camino / Argia, 1985-03-10

Fernando Pessoa poeta portugesaren antzerti lan estatiko eta geldi hau itzuli du Joseba Sarrionandiak. Esan beharrekoa da baita ere, liburua bi hizkuntzatan datorrela, portugesez eta euskaraz. Antzerkian ageri diren zenbait esaera eta hitzen adiera hobeto ulertzearren, hogeitazazpi ohar erantsi dizkio, eta liburuaren hasieran prologo motza idatzi.

Lana motza da, ez dira hogei orrialde baino, eta hauetan drama oso motel bat kondatzen zaigu. Hiru emakume hildako bati gaubeila egiten ari dira, eta gauaren sare luzeetan barna hamaika zeresan dute denborari aitzinera egiten laguntzeko. Gogoeta hauen arteko nagusienak, metafisikoak dira, bizitzari buruzkoak, gauzen izateari dagozkionak, ametsen errealidadeaz, sufrimenduen zergatiaz eta sufrimendu hauexen inportantziaz, garai zahar eta gandutuetako ilusio lurrunduez, behialako bizikizun itzaliez eta oroitzapen eta ametsei dagozkien kontu guztiez. Hauetako batek arroketan etzana zetzan batean marinel batekin egindako ametsa kontatzen die besteei, eta egunaren hastapenak nabarmentzen hasten diren heinean; ikara hiru beilariez jabetzen hasten da. Ikara eta tristura eteteko gai den egoera bakarra, goiztirian hilotza zaintzera datozkeen presentzia da, eta horren zain daude hiru ahizpak gauean zehar kondatutako guztiez erdi damuturik. Dramaren haria, hiru hauetako hakoitzak kondatu egiten duen neurrian gertatzen zaion arima biluzketan finkatzen da.