« Mitoek eta ideologiek eragindako desastreen isla | Niaren mugetan »
Amok / Stefan Zweig (Aiora Jaka) / Igela, 2024
Maite-suak Paloma Rodriguez-Miñambres / El Diario Vasco, 2025-01-25
Stefan Zweigen biografia eta, bereziki, heriotza, ezaguna da literatura gogoko duen ororentzat. Idazle austriarraren obran elkartzen dira autoexigentzia, pentsamendu humanista eta lehenaldiarekiko mirespen edo nostalgia antzekoa.
Aiora Jakak Zweigen Amok eleberri laburra itzuli du Igela argitaletxearentzat. Jatorri malaysiarra duen izenburuak nahasmendu bati ematen dio izena: amorrua, asaldura psikomotorra eta hilketa-bulkadak adierazteko balio du. Izan ere, Zweigek nobela idatzi zuenean, 1922an, psikearen garrantzia mende-aldaketa markatu zuen ezaugarria bilakatzen ari zen.
Protagonista ekialde kolonietako medikua da eta abortatzeko laguntza eskatzen dion andre misteriotsu bat ezagutzen du. Desiratu egiten du; emakumeak, ez. Alabaina, gero eta gehiago obsesionatuko da harekin. Kontaktu fisikorik gabeko grina horrek sublimazio-eromen prozesu batean murgiltzea eragingo dio, hori bere galbidea izango delarik. Pasioa berataz modu itsu eta irrazionalean jabetzen delako infernuetara jaitsiko da. Grina bortitz eta geldiezin horren ondorioz izaki patetiko bihurtuko da besteen aurrean, marra gorriak zeharkatuz bere identitatea desagertu arte andrearen sekretua babestearren.
Zweigen obran behin baino gehiagotan ageri den gaia dugu hemen: gizonak emakume batekin maitasuna/obsesioa garatzen du, baina sentimendua ez da elkarrekikoa edo, hala bada, porrotera kondenatua.
Zweigi andre protagonista hotza izatea leporatu izan zaio, gizonak ia nahi gabe —hoztasunetik edo, are gehiago, krudelkeriatik— limurtzen dituelako. Interesgarriena, hala ere, egileak nola kontatzen duen da: giza izaera tragikoa dugu, oinazegarria, emozioen zamak itota.
Azkenik, Jakak liburu originalaren intentsitatea, deskribapenen maisutasuna eta haren prosaren kalitatea oso ongi euskaratu dituela azpimarratu behar da.
Zahartzaroaren maparen bila
Arantxa Urretabizkaia
Irati Majuelo
Herioa Venezian
Thomas Mann
Aritz Galarraga
Azken batean
Lourdes Oñederra
Ibon Egaña
Goizuetako folkloreaz
Patziku Perurena
Mikel Asurmendi
Dena zulo bera zen
Eider Rodriguez
Asier Urkiza
Beste zerbait
Danele Sarriugarte
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Amaia Alvarez Uria
Txillardegi hizkuntzalari
Markos Zapiain
Jon Jimenez
Ahanzturaren aingerua
Maja Haderlap
Paloma Rodriguez-Miñambres
Lakioa
Josu Goikoetxea
Mikel Asurmendi
Lur mortuak
Nuria Bendicho
Irati Majuelo
Hitz etena
Eustakio Mendizabal "Txikia"
Paul Beitia Ariznabarreta
Akabo
Laura Mintegi
Joxe Aldasoro
Patrizioak eta plebeioak
Kepa Altonaga
Paloma Rodriguez-Miñambres