kritiken hemeroteka

8.496 kritika

« | »

Dama / Jon Gerediaga / Susa / EHAZE, 2021

Edith Sodergranen epitafioa Nagore Fernandez / Berria, 2021-10-17

Jon Gerediaga poesian nabarmendu den arren, bada nor euskal antzerkiaren munduan ere, eta horren erakusgarri dugu Dama, apirilean argitaratu zen antzezlan nahiko poetikoa. Poetikoa diot, Edith Sodergran poeta finlandiar-suediarra fikzionalizatzen baitu liburuak, izenburua ematen dion protagonistaren bitartez, eta karakterizazio horretan, pertsonaiaren hitz guztiak poesia bihurtzen dira. Dena den, irakurleak kontuan izan behar du, Sodergran idazlearen benetako poesia zatiak ekartzen diren arren, esaten den oro, erakusten den oro fikzioa baino ez dela, idazleak berak ohartarazten gaituenez: “Hala ere, Dama antzezlana fikzio hutsa da, eta Edith Sodergran poetaren, edo munduko beste edozein poetaren biografiarekin izan ditzakeen parekotasunak kasualitate hutsa dira”.

Lau aktorek ematen diote ahotsa obrari, eta metamorfosi etengabean, pertsonaia poliedriko bihurtzen dira; guztiak, dama izan ezik, psikiatra, epailea, epaimahaike presidentea, moja, kazetaria, fiskala, bokala eta idazkaria baitira aldi berean. Balio-aniztasun horrekin batera, ekintza bakoitzaren laburtasuna eta ugaritasuna azpimarratuko nituzke, elkarrizketak ere laburrak izanda, dinamikotasun handia lortzen baita. Mugimendu eta aldaketa horren guztiaren artean, baina, esango nuke badirela zenbait fronte estatiko mantentzen direnak, antzezlanari nortasuna ematen diotenak, hain zuzen. Euretako bat tabernaren eszenaratzea dugu, bertan gorpuzten eta eraikitzen baita, batik bat, damaren pertsonaia. Tabernan sortzen den giroak eta horren inguruko iruditeriak, gainera, ukitu bohemioa ematen diote protagonistari. Bestetik, naturaren presentzia ahaztu ezinezko alderdia da antzezlan honetan, idazle finlandiar-suediarraren unibertso poetikoan bezala. Haitzek, zuhaitzek, loreek eta basoek izena eta izana ematen diote damari, bere poemen helduleku nagusi dira. Azkenik, hainbat dira mahaigaineratzen diren gaiak, desioa eta bizitzaren eguneroko jarduna, kasurako, baina metaliteratura, eta, zehatzago, poesiaren inguruko metadiskurtsoa da, nire ustez, nabarmentzen dena obra guztian zehar. Areago, gainontzeko gaiak ez bezala, ez da objektiboki soilik ekartzen; antzezlanak horren inguruko hausnarketak eta iritziak dakartza etengabe, poesiaren inguruko diskurtsoa eraikitzen du, hizkuntzaren estrategia parodikoez eta ironikoez baliatuz.

Gerediagaren liburuan agertzen diren poemak hain daude loturik edukira eta gertaeretara, ezen sortze prozesuan bertan eraikiak eta idatziak diruditen. Egin kontu aurreko mendean idatzitakoak direla, gutxienez ehun urte dituztela, Gerediagarena ez den beste esku batek sortu zituela, beste lurralde batean eta beste hizkuntza batean. Ez da nolanahiko erronka idazleak esku artean izan duena; ez da nolanahikoa izan, ezta ere, Gerediagak aupada horri eman dion erantzuna. Oraindik ez da obra agertokietara eraman, baina egunen batean egiten bada, ez dut hitzordura huts egingo!

Azken kritikak

Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart

Gorka Bereziartua Mitxelena

Ez-izan
Jon K. Sanchez

Aiora Sampedro

Pleibak
Miren Amuriza

Jon Jimenez

Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien

Asier Urkiza

Oroi garen oro
Beatriz Chivite

Nagore Fernandez

Jakintzaren arbola
Pio Baroja

Aritz Galarraga

Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi

Hasier Rekondo

Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga

Mikel Asurmendi

Baden Verboten
Iker Aranberri

Paloma Rodriguez-Miñambres

Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi

Mikel Asurmendi

Dolu-egunerokoa
Roland Barthes

Asier Urkiza

Guardasol gorria
Lutxo Egia

Nagore Fernandez

Zero
Aitor Zuberogoitia

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

2024(e)ko ekaina

Hedabideak