kritiken hemeroteka

8.531 kritika

« | »

Zorion perfektua / Anjel Lertxundi / Alberdania, 2002

Oroimena eta heriotza (I) Jon Kortazar / El País, 2003-01-27

Urte bukaerako nobelak irakurtzeko astia behar da, eta urtarrila, bere iparhaize eta ekaitzekin, aro aproposa da. Anjel Lertxundiren Zorion perfektua aipatu nahi nuke lehendabizi. Ohiko oihartzunik ez omen du jaso nobelak, nahiz eta gure idazle handi batek idatzia izan.

Atentatu bat bertatik bertara ikusi ondoren, neskato baten norabidea kontatzen du. Nobela morala omen da, eta horrekin bat nator. Dentsoa, dudarik ez. Lertxundik bere buruari eskatzen dion erantzukizunaz. Nobela betea, zergatik ez? Nabari dira idazleak aspaldi erabili izan dituen zenbait ezaugarri: filosofia kutsua (nobelaren guneak hasierako aipu bati heltzea: “Kontzientziarik ez bagenu, animalia huts ginateke, zorion perfektu halako baten jabe”), esaldiaren finezia, hitzen neurriak eta erritmoak oso ongi kontatuz eta zenbatuz, nobelaren izenburuaren eta protagonistak jotzen duen piezaren arteko homonimia eta kointzidentzia, plano bitan kontatzeko gogoa (agian, bestela sinesgaitza delako neskato batek esaldi mota hori erabiltzea), gertatutakoa urrunetik eta hurbiletik kontatzea, gizartearen azterketan interes handia azaltzea; idazlearen zenbait behin eta betiko lotura: ama obsesibo horiek, joera morala.

Halaz ere, ez dakit idazkera eta esamolde hori neskato bati dagokion, nahiz heldu batek kontatu. Eta horrek ez duela ardura esaten duenari esango nioke, hain dela perfektua Lertxundiren manera non ez baitakit esamolde hori gaurko esapideari dagokion ala ez. Beti pentsatu izan dut Lertxundi idazle moderno bat dela bere kontatzeko eran…; horrek esan nahi du berean jarraitzen duela eta ez diola irakurle erraz bati zirrikiturik ez aitzakiarik uzten.

Zenbait desoreka

Gaurko gaia tratatu du Lertxundik, baina oraina konplexua da guztiz, eta nik desoreka nabari diot noizbehinka. Oso borobila deritzot fokua pertsonaiaren barrenetik kontatzen duenean, bakartasunaren gaia aipatzerakoan, adibidez, baina motelago ikusten dut jokoa kanpoan dagoenean (ertzaintzarekin izandako elkarrizketa, adibidez, edo aitarekin egindako bazkariko aipamenak). Desoreka, tonuan adibidez, dramatikoa baino gehiago lirikoa, edo barne mundua ahantzi eta ingurukoen agerbidea egiten duena: aita arin eta azaleko hori, institutuko esaldiak, bazkari ergela…

Azken kritikak

Turismo hutsala
Fito Rodriguez

Asel Luzarraga

Zoriona, edo antzeko zerbait
Karmele Mitxelena

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Pleibak
Miren Amuriza

Mikel Asurmendi

Izena eta izana
Jon Gerediaga

Asier Urkiza

Amok
Stefan Zweig

Nagore Fernandez

Auzo madarikatua
Felix Urabayen

Jon Jimenez

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Amaia Alvarez Uria

Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga

Joxe Aldasoro

Bisita
Mikel Pagadi

Mikel Asurmendi

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Asier Urkiza

Eresia
Goiatz Labandibar

Nagore Fernandez

Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu

Paloma Rodriguez-Miñambres

Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren

Mikel Asurmendi

Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko uztaila

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

Hedabideak