« Itzulerak eta antzekoak | Bizikidetza edo »
Baina bihotzak dio / Xabier Montoia / Elkar, 2002
Bihotza bizitzaz mintzo denean Oier Guillan / Gara, 2002-04-06
Sarritan mintzo da bihotza, baina ez zaio beti arretarik ematen. Bihotzak sarritan maitasunaz egiten du berba, eta neurri berean, ahapeka, gorrotoaz. Sarritan bihotzaren suak, apalak zein saminak, etxetik urrunera bidaltzen ditu pertsonak, urrunean, ostera, atzean utzitakoaz mintzo zaie. Liburu honetako pertsonak kasu.
Baina bihotzak dio titulua aurkitzen ahal du irakurleak Xabier Montoia idazle eta musikariaren azken liburuaren azalean. Tituluak modu aproposean adierazten du barruko hamahiru ipuin edo narrazioek sortzen duten sentsazioa, izan ere, leku eta egoera arras ezberdinetan egonik bulkada antzekoak sentituko dituzte pertsonaiek zenbaitetan, urrunean egonik Euskal Herriaren oroitzeak sortzen dien zirrararekin bat.
Ipuin irekiak dira Montoiarenak, ipuinaren eskema hertsienera baino gehiago narrazioaren zabaltasunera gerturatzen direnak. Ipuinek pertsonaien bizitzetako pasarte esanguratsuak biltzen dituzte, amaiera sarri irekia utzirik. Pertsonaien bizitzekin une batez topo egiten duela senti lezake irakurleak, tupustean beste edozein pertsona ezagutzen ahal den moduan, eta, topatu eta arreta deituriko edozein pertsonarekin bezala, haien berri izan nahi luke ostera, bere gorabeherak zertan izan diren jakin. Bertako pertsonaiak ez baitira urrunekoak. Uneren batean intentsuki bizitzea suertatu bazaie, ez da narrazioaren bihurguneengatik izan, bizitzaren beraren izaera arrotzagatik baizik. Eta hori edonork senti lezake, protagonista ala irakurle. Pertsonaien bihotzak gertuko gauzez mintzo dira gainera, euskal herritar orok izaten ahal dituen aferak eta egoerez: mendizalea izanen da bata, marinela bestea, au-pair doan gaztea, trantsizio aurreko zein osteko egoera zernahi, alderdien zale zein ez zaleen amets erauziak, presoak, erbesteratuak, guda aurreko etorkinak… Euskal Herriko txoko ezberdinetatik abiatzen direnak. Ikuspegi anitz erabiltzen ditu, erraztasunaz abailduz haur baten mundu ikuskeran, beste garaietako egoeretan zein preso dagoen amaren sentimenduetan.
Australian euskal emigranteen bi familiaren buru diren Karmen eta Angelak ustekabean maitasun istorio eder, bizi eta neurri batean ezinezkoa dute. Halako batean Karmenen gogoeta azaltzen da: “Ingurukoei begiratu zuen. Kontrakoa pentsatuko zukeen baldin ordurako jakin ez balu gizon-emakume guztiek beti izaten dutela gordean eduki beharreko zerbait, aitorrezinezko sekretu bat gutxienez”. Sentsazio hori gorde lezake irakurleak: kaletik gurutzatzen dituen horien bihotzak irakurriz gero, liburu honetan agertzen direnen tankerako istorio franko aurkitzen ahal ditu. Edo agian norberarengan, batek daki.
Montoiari urtetako lanaren ondorioa sumatzen zaio, barne munduak islatzeko modua eta gaitasuna. Ezin esan liburu honetako narrazio guztiak irakurlea harrapatzeko modukoak direnak, baina bai gehientsuak. Eta, agian garrantzitsuena dena, barne munduak eta pertsonaien bizipenak hitzez hitz maisutasunez harilkatzeaz gain, irakurlearen eskuetan uzten ditu xume, irakurleak aise ulertu eta dasta ditzan, agian istorio horiek beragan ere aurki ditzan.
Izena eta izana
Jon Gerediaga
Asier Urkiza
Amok
Stefan Zweig
Nagore Fernandez
Auzo madarikatua
Felix Urabayen
Jon Jimenez
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Amaia Alvarez Uria
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Joxe Aldasoro
Bisita
Mikel Pagadi
Mikel Asurmendi
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Asier Urkiza
Eresia
Goiatz Labandibar
Nagore Fernandez
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren
Mikel Asurmendi
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi