susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Sei lore | Tesia, antitesia eta protesia »

Lagun izoztua / Joseba Sarrionandia / Elkar, 2001

Bihar Antarktikan izanik atzo Kalaportun naiz Iratxe Gutierrez / El País, 2002-02-11

Eleberri honetan, Sarrionandiaren unibertso literarioan etengabe zirriborratu diren irudiak aurkezten zaizkigu: bidaiak, itsasoa, deserrotzea… Eta zirriborratu diot, bere ohiko irekitasunari jarraiki, ez baitigu mundu estu eta zurrunik irudikatu. Hausnarketarako joerari eutsi dio oraingoan ere. Gogoetarako bide horretan, Lagun izoztuaren inguruan harilkatuko ditu sarearen mutur guztiak. Izan ere, hasieran hari mutur bakanduak diruditenak, narrazioak aurrera egin ahala, gero eta sare aberatsagoan korapilatuko baitira. Oinarrian hiru narrazio maila bereiz daitezke, denbora, leku eta fokalizazioa aldatuz; oraina, Kolonbia, Maribelen begietatik; iragana, Kalaportu, Andoniren begietatik; etorkizuna, Antarktika, Goioren begietatik. Nahiz eta hiru mailak xeheki zedarriztatu, nire ustez, hiruen lausotzea eta bat egitea da lorpen aipagarriena. Izan ere, narrazioak sorturiko sarean azkenerako ezin izango baitira banatu. Dena den, istorioaren amaiera aldera, idazleak irakurlea sare horretan harrapatzea erdiesten badu ere, nire aburuz, liburu honek ez du hasieran amu egokirik. Berrogeita hamar bat orri irakurri behar izan nituen benetan irakurketaz gozatzen hasteko: ondorengo erritmo sarkorra gabetsi dut hasierako orriotan. Narrazioaren hasieran ez da edukia eta formaren ezinbesteko ezkontzea garatu.

Haatik, denbora eta espazioaren inguruan liburu honek iradokitako gogoeta jarioa benetan aipagarria iruditzen zait, eztabaidarako ate anitz irekitzen baititu; bai denboraz, bai espazioaz jardutean gizakiak berezkoak dituen ziurtasun-gabezia eta kontraesanak egoki irudikatuz.