susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Poesiaren lurrean barrena | Oso gertu eta oso urrun »

Kutsidazu Bidea, Ixabel / Joxean Sagastizabal / Alberdania, 1994

Hasi, eta ezin geroko utzi! Ritxi Lizartza / Argia, 1994-10-02

Asteburua datorrela era zer egingo duzun ez dakizula? Ordu pare baterako proposamena egingo dizut. Liburudendara joan eta liburu hau eskatu lehenhailehen.

Ez da berria Sagastizahal jauna literaturan. 1986an lehen lana (umeentzako ipuin-bilduma) argitaratu zuenetik kontakizun laburrak jorratu ditu.

Oraingoan ere ipuin luzetzat har daiteke honako hau, baina nire ustez gainerakoen mailatik zenbait argi-urtera dago (ezta, Juanma?). Hemeretzi urte izan eta euskara ikasteko uda batean Alkiza aldera baserri batera ikastera joaten den gazte baten barne bakarrizketa azaltzen digu. Hau hamaika modutan egin liteke, baina txunditu egiten gaituzte Joxeanek aukeraturiko tonuak eta estiloak. Nola egin ipuin erraz eta ulergarri bat baina edozein barrez lehertzen hankaz gora jar dezakeena. Hona Sagastizabal jaunaren meritua.

Irakurleen artean, zein ez da Juanma bezain kaletarra sentitu, zein ez da Ixabelez itsu-itsu maitemindu? Euskara ikasleen aurrean, zein ez da Juanma bezain txinatar sentitu?

Agian zail izango da egoera bakoitzari buelta eman eta txistea atera diezaiokeen eleberria idaztea eta apika nekagarri bihur daiteke. Baina hori ez da hemen gertatzen: ipuinlanetan trebea da eibartarra, ederki dio harturik neurria.

Erritmo bizia, konparazio barregarriak, amore zuzena… ez dakit zein den lantxo honen arrakastaren giltza, baina literatur maila zailenetara igotzeko asmorik ez duen lan honetako giroak irakurlea irentsi egiten du, literaturaren magia bete-betean gertatzen baita. Beraz, irakurtzen hasten bazara, ez egin planik lagunekin.

Ah! Azkenik, alde egizu moralejak edo inolako ondorioak ateratzetik. Amaieran pena bakarra sentituko duzu, zinema hatean dolby-systemez inguratu zaituen filme zoragarri batetik ateratzea bezala, ordu pare batez bizi izan duzun mundu batetik amaierak bortizki kalera botatzen zaitu eta.