Arantzak elorritik begiratzen dizu / Txiki Idoate / Pamiela, 1988

Arantzak elorritik begiratzen dizu Dabid Zuazalde / Argia, 1988-06-12

Triste gaudenean poemak idaztea normala da, bolada batzuetan eta batzuentzat, eta barne minak horrela ixurtzea arrazoizkoa ere izan daiteke. Baina hori ez da, inondik inora ere, poema liburu bat justifikatzeko arrazoia. Eta beldur gara Txiki Idoateren lehen liburuska honek ez duela beste arrazoirik, aparteko motibazio eta interesik.

Bestela esanda, oso poesia gutxi duten poemak dira. Baliapide berezirik ez, erritmo bilaketarik ez, lexiko hautaketarik ere ez itxuraz. Lau-lauak dira. Eta esanahiak salbatuko balitu gaitzerdi. Baina ez da horrela. Heineren halako tankerako bukaera ironikoren bat, baina hortik aurrera deus gutxi.

Torrealdairen azterketak esaten zuen iazkoan jeitsi egin zela olerki liburu kopurua. Aurten ez dakit gora edo behera egingo duen, baina hau behintzat ez da historiara pasatuko. Eta “Pamiela”koei esan, heltzen zaizkien liburuetan erdarazkoen kopurua euskarazkoena baino haundiagoa izanagatik, eta Nafarroako Gobernuak ordaintzeagatik, ez dela ona edonolako liburuak ateratzea.

Eta honek ez al du ba, ezer aipagarririk? Bada, gure ustez, egilearen anaiak, Xabi Idoatek egindako irudi surrealista samarrak.

Ez haserretu, Txiki, poema hauek badute beren balioa. Ondo daude kajoian gordetzeko, maiteari edo lagunei erakusteko, baina hortik aurrera… Ea hurrengokoak.