« Marx Althhousser-en arabera | “Urtero da aurten” Anjel Lertxundiren urteroko liburuaz »
Goiko kale / Anjel Lertxundi / Erein, 1984
Goiko kale Iñaki Camino / Argia, 1985-01-20
Bigarren aldiz dugu kalean Lertxundik 72. urte inguruan kaleratu zuen nobela hau, eta arras berantetsia heldu da, urteak baitira ahitu zela. Honekin, bakarra izanen da seguru asko Lertxundik idatzitako liburuetan agorturik dena, 70. urteko ekainean publikatu zituen ipuiak zekartzana hain zuzen. Mirande saria irabazi zuen nobelarekin batera, hau da, nerekiko, Lertxundiren lanik politena. Bere gaztezaroko oroitzapenek ehuten dute nobela, garai haietako bizikizunen isladak baitira bertan nagusi.
Lertxundi bera zen, orain hilebetetsu, DV-n nobela honen balioez mintzo zena, eta balio negatiboen artean nagusi ikusten zuena behar baino goizago idatzi izana zen, gaztezaroko oroitzapenen fruitu umotuenak beranduago datozela iruditzen bait zaio berari, eta hori da hain zuzen liburu honen atzekaldean datorrenari lotu lekiokeena. Irakurle berri askori gustatuko zaion nobela dugu hau.
Izena eta izana
Jon Gerediaga
Asier Urkiza
Amok
Stefan Zweig
Nagore Fernandez
Auzo madarikatua
Felix Urabayen
Jon Jimenez
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Amaia Alvarez Uria
Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga
Joxe Aldasoro
Bisita
Mikel Pagadi
Mikel Asurmendi
Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell
Asier Urkiza
Eresia
Goiatz Labandibar
Nagore Fernandez
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren
Mikel Asurmendi
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Jon Jimenez
Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide
Paloma Rodriguez-Miñambres
Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga
Mikel Asurmendi