« Marx Althhousser-en arabera | “Urtero da aurten” Anjel Lertxundiren urteroko liburuaz »

Goiko kale / Anjel Lertxundi / Erein, 1984

Goiko kale Iñaki Camino / Argia, 1985-01-20

Bigarren aldiz dugu kalean Lertxundik 72. urte inguruan kaleratu zuen nobela hau, eta arras berantetsia heldu da, urteak baitira ahitu zela. Honekin, bakarra izanen da seguru asko Lertxundik idatzitako liburuetan agorturik dena, 70. urteko ekainean publikatu zituen ipuiak zekartzana hain zuzen. Mirande saria irabazi zuen nobelarekin batera, hau da, nerekiko, Lertxundiren lanik politena. Bere gaztezaroko oroitzapenek ehuten dute nobela, garai haietako bizikizunen isladak baitira bertan nagusi.

Lertxundi bera zen, orain hilebetetsu, DV-n nobela honen balioez mintzo zena, eta balio negatiboen artean nagusi ikusten zuena behar baino goizago idatzi izana zen, gaztezaroko oroitzapenen fruitu umotuenak beranduago datozela iruditzen bait zaio berari, eta hori da hain zuzen liburu honen atzekaldean datorrenari lotu lekiokeena. Irakurle berri askori gustatuko zaion nobela dugu hau.