« Hazia ereiten duen gezia | Ana Urkizaren “Gela ilunetatik” »
Sisifo maite minez / Laura Mintegi / Txalaparta, 2001
Sisifo maite minez Castillo Suarez / Guaixe, 2001-04
Anek senarra eta bi alabak utzi zituen Mikelengatik, berarekin ezagutu zuen amodio bortitzarengatik. Urte batzuen buruan, ordea, Ane bere etxera bueltatu da eta hemen du, hain zuzen, abiapuntu Laura Mintegiren azken nobelak.
Anek erabat aldatu du bere bizitza maitasuna ezagutu duen bakoitzean, ez baita bakarra maitasuna. Eta ezagutu dituen maitasunaren forma guztiak ez dira berdinak izan, agian hala behar duelako edo agian berarekin daramatzan oroitzapenek, bere iraganak ez diotelako bestelakorik utzi.
Maitasuna sentitzera kondenaturik dago eleberriaren protagonista behin eta berriz, sentimendu kontrolagaitz eta mingarri hori sentitzera, jainkoek ezarritako zigorra bailitzan. Sisifori ere gisa horretako kondena ezarriz zioten: mendi baten gailurrera harri handi igotzera zigortu zuten jainkoek Zeusi iruzur egiteagatik eta erortzen zitzaion bakoitzean berriz hasi behar zuen hutsetik. Ane ere hutsetik abiatu da behin eta berriro.
Maitasunari buruzko hausnarketa sakona da Laura Mintegik lan honetan egiten duena; gainera, hausnarketa hori hagitz ongi uztartzen da tramarekin. Alde honetatik azkenaldian irakurri dudan nobelarik politenetakoa da. Ikaragarri gustatu zait.
Zahartzaroaren maparen bila
Arantxa Urretabizkaia
Irati Majuelo
Herioa Venezian
Thomas Mann
Aritz Galarraga
Azken batean
Lourdes Oñederra
Ibon Egaña
Goizuetako folkloreaz
Patziku Perurena
Mikel Asurmendi
Dena zulo bera zen
Eider Rodriguez
Asier Urkiza
Beste zerbait
Danele Sarriugarte
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Amaia Alvarez Uria
Txillardegi hizkuntzalari
Markos Zapiain
Jon Jimenez
Ahanzturaren aingerua
Maja Haderlap
Paloma Rodriguez-Miñambres
Lakioa
Josu Goikoetxea
Mikel Asurmendi
Lur mortuak
Nuria Bendicho
Irati Majuelo
Hitz etena
Eustakio Mendizabal "Txikia"
Paul Beitia Ariznabarreta
Akabo
Laura Mintegi
Joxe Aldasoro
Patrizioak eta plebeioak
Kepa Altonaga
Paloma Rodriguez-Miñambres