susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Literatura, funtsean, kontatzen jakitea da | Ravel heriotza antolatzen »

Sua falta zaigu / Katixa Agirre / Elkar, 2007

Sua falta zaigu M. Egimendi / Aizu!, 2007-09

Zazpi narrazio laburrek osatzen dute liburu hau, baina lehenengoak ematen dio izenburua sorta osoari. Ondo aukeratua dago, “falta” hitza, gakoa baita istorio guztietan, badirudi pertsonaia guztiak dabiltzala ez duten zerbaiten bila, hutsuneren bat bete nahian. Ia istorio guztiak lehenengo pertsonan kontatuta daude, eta pertsonak dira, hain zuzen ere, narrazio guztietako protagonista nabarmenak, gertakizunak baino gehiago. Azken finean, protagonistei gertatzen zaizkien kontuak ez dira hain bereziak, baina berezia da idazleak horiek kontatzeko duen modua, jazotzen dena protagonisten barru-barruko ikuspuntutik ikusten dugulako, “ni” edo “gu” horretatik, pertsonaia horren ingurukoek ikusten ez duten bezala. Giza harremanen gaia da zazpi narrazioak lotzen dituena, bertsio ezberdinetan: nerabezaro garaiko lagunak,elkarrekin aspertutako edo oraindik elkar maite duten bikotekideak, adin ezberdineko lagun bikoteak, telefonoz bakarrik ezagutzen den ahots batekiko lotura… Eta guztiak dira nahiko harreman minak, elkarrengandik oso hurbil dauden pertsonaien artekoak.

Bestalde, idazleak irakurleari beraren gustuko amaiera pentsatzeko aukera eskaintzen dio, bukatu gabe bezala geratzen direlako istorioak. Irakurleari “eta gero, zer?” galdetzeko gogoa sortzen zaio, pertsonaia horiek etorkizun hurbilean zer egingo duten jakiteko gogoa. Edota berak egoera horretan beste modu batean jokatuko ote lukeen hausnartzekoa. Egizu proba!