susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Gerratearen aztarnak | Ikuspegia osatzeko »

Hyde Park-eko hizlaria / Joxemari Iturralde / Pamiela, 2006

Oroimen bikoitza Javier Rojo / El Correo, 2007-04-11

Oroimenaren balioez aritzen da Joxemari Iturralderen azken nobela, “Hyde Park-eko hizlaria”. Hirurogeitamarreko hamarkadaren hasieran gaude, gazte batzuk Ingalaterrara doaz uda han pasatzeko asmoz. Bizitza osoan eragina izango duten erabakiak hartzeko momentuan daude gazteok, eta Ingalaterrara joate horrek bidaia iniziatikoaren itxurak dauzka. Jotaeme izeneko pertsonaiaren ikuspuntutik kontatua, Hyde Park-en hizlari aritzen den beste pertsonaia baten historiarekin txirikordatzen da.

LeO da pertsonaia hau, euskaldun errefuxiatua, gerra zibilaren kontuak behin eta berriro errepikatzen dituena. Oroimen bikoitza, beraz, nobelan planteatzen zaiguna, Ingalaterran askatasuna zer zen ikasi zuten gazteen belaunaldiarena eta gerra zibilaren gorabeherak pairatu zituen pertsonaiena.

Baina nobelaren diskurtsoa bera oroimenaren jarduera kaotikoa izango balitz bezala, nahasia da, argumentuaren haria nekez jarraitzen baita, hainbat kronologia salto, errepikapen eta narratzaile aldaketaren karietara. Edonola ere, diskurtsoa, zerbait kontatu beharra, oroimena bezala kaotikoa izan arren, aurrera jarraitzen duen bitartean, bizitza ere aurrera doa, noraezean bada ere.