susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Pentsatzen dugulako | Parisen sabela »

Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo / Iñaki Segurola / Alberdania, 2005

Pontotikakoak Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2005-05-13

Ovidiok deserrian idatzi zituen bere azken poemak (Tristia eta Epistolae ex Ponto); horregatik darie biei ala biei malenkonia kutsua, negar doinua, keja musika. Horregatik, behar bada, kritikari maltzurrek ez dituzte azken lanok ontzat jo, azken poemon aldean jartzen baitituzte lehenagokoak, Metamorfosis liburukoak, batez ere. Ulergarria da, kritikaria bere garaiko izakitxoa (eta izartxoa) baita. Ovidio, Erroma guztiz ahaltsua utzirik, hiri txiki batera joan zen bizitzera, Enperadoregoaren mugetan, Errumania gaurkoan. Iñaki Segurolaren hitzaldi hauetan bada kontrako joera, askotan Cioran gogorarazten duena (ez al zen Cioran Errumaniatik “Erroma Berri”ra etorri, alegia Parisa?); Segurolak herri txiki batetik idazten baitu, ziudadearekiko inongo lilurarik gabe. Doinua, ordea, Ovidiorena da, edo -onartzen badidazue-, Cioranena bera, malenkonia, negarra eta keja, hiruak batean. Gertatzen da Iñaki Segurolak oso ongi idazten duela, gure parametroetarako noski. Hain ongi du idazten non irakurle amorratu den honek ez diot erreparatu gehiegi idatzi gabe zegoenari, alegia mamiari, baizik eta idatzitakoari, testuari hain zuzen.

Literatura-adibide bikaina iruditzen zait. Job berritua, Job kejosoa, Job azpeitiarra (hori ere badugu, bai!). Baina denok dugu Joben zerbait; ez alferrik gainera; denok baikara Jainkoaren seme sasikoak; denok dugun bezala Ovidioren edo Cioranen zerbait, gure herrian egonik ere, onenean, deserriratuak baikara guztiz. Jobek erakutsi zuen bidea, Jainkoari errietaka hastean. Gerokoek, Ovidiok eta Cioranek, eta horien kume-kumetxoek, bideari jarraitzea besterik ez dute egin. Ovidiok Zesarri idazten zion; Cioranek bere buruari; Iñaki Segurolak bere gizaldiko euskaldun irakurleari (aurkitzen badu, bederen).