susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Polemika umorez | Bikote harremanak »

Hoteleko kontuak / Asier Serrano / Apokaliftin, 2001

Asier eta bere aingerua Igor Estankona / Gara, 2002-01-19

Sukar-amets baten antzeko liburu labur baina betea oparitu digute Apokaliftin Kultur Elkartekoek. “Putz” aldizkariaren eta hari lotutako produktu lotsagabeko guztien estalkia den elkarteak beste jauzi bat egin duela dirudi eta benetan espero dugu geroan bide honetatik jarraitzea, luma finak ez baitira falta inkorrekzioaren euskal taldean.

Xelebrea eta era berean patetikoa izateko asmoz egindako azaleko argazkian, idazle eibartarra bere aingeru guardako bizartsuarekin zigarro bat erretzen ari da. Barruan aingeru berbera kirol-zapatilekin ageri da. Eta badaude eskailerak ere, eta ateak, eta elurra.

Zaila da era horretako liburuak definitzea eta buruiritzia izan behar da hala edo hola kritikatzeko. Liburu han idazlearen ariketa sano pertsonala da, eta bere horretan hartu beharrekoa. Askatasun maila handiz idatzitakoa da, horren dudarik ez dago. Hotelek pertsonari ematen dioten izaera iragankorra aprobetxatuz idatzitako txatalak dira, leku batetik bestera egindako mudantzek bidaia itxura ematen diotelarik. Arrastorik utzi nahi ez baina bestalde hitz egin nahi digun liburua da. Bi alderdiotatik gozatzeko modukoa, beraz.

Denbora askoan esateko izan dituen hainbat gauza adierazten dizkigula uste dut, baina era berean joko bat ere bada, aurpegi, bizipen, duda eta abar nahasten diren joko konplikatua. Jokoaren piezak kolore guztietako pertsonaiak dira eta ez zaie erregelarik jarri, fikzioan diren bezalakoak izatea ez bada.

Pertsonaiez ari garela, gizartearen alboetako marra estuetan bizi direnak aurkituko ditu irakurleak: Serranoren hain gustuko diren hiltzaileak, prostitutak, beti pasean dauden hegaztiak. Denek daukate, hala ere, paparreari kabitu ere egiten ez zaien bihotza. Neurri bako bihotz horren ondorio dira, hain zuzen, pairatzen dituzten tristura izugarriak eta gozatzen dituzten poztasun erraldoiak. Tonu orokorra, ordea, eutsitako malkoena da. Bizitzak kolpeka konformismo triste batera eraman dituen bezeroak dira hotel hauetakoak. Horrek ez du esan nahi xamurtasuna edo zoriona ageri ez direnik, baina eszeptikoak dira arlo horretan. Bakardadeak zurratutako jendea da gehiena, atzera begira bizi dena. Hoteletako bezeroen artean egon ohi den korrekzio eta mesfidantzazko nahaste horrek giro egokia sortzen du.

Asierrek amamari egiten dion orrialde biko omenaldi sentituarekin idazlea bera ere pertsonaia bihurtzen da. Lerro eskas horiek irakurtzearren bakarrik gomendatuko nioke sinesgogorrari liburu hau.

Gelak —001, 512, 07—, hiriak —Paris, Donostia, Lisboa—, denak daude elkarrengandik bereiziegi. Ez du merezi mapan jarraitzerik, edo logika bilatzerik. Askotan ez du merezi logika bilatzerik gauzak kontatzeko erari berari ere. Hobe da, nire uste apalean, hiritik hirira edo hotel batetik bestera egiten diren aldaketa azkarretan berriro zerotik hastea.

Lehen aipatutako maketazio txukun horiek jakitera ematen dutenez, buelta batzuk eman ostean ateratako liburua da hau. Hala ere, irakurri ahala sumatzen zaion bat-batekotasuna garrantzitsua da. Hainbat hoteletako taberna bakoitzean hiruzpalau ohar idatzi dituenaren birmoldaketa lana dirudi, nahiz eta badakigun ez dela hala.

Paperezko zapietan inguruko errealitatea biltzen duen bidaiari bihurtu da Asier oraingoan. Gero, etxera heldutakoan, zapi horiek guztiak ordenarik gabeko mataza busti bat direla konturatuta, halaxe aurkeztu behar izan dizkigu, ordenarik gabe.