kritiken hemeroteka

8.288 kritika

« | »

Bidaiak scriptoriumean zehar / Paul Auster (Oskar Arana) / Alberdania, 2007

Bidaiak scriptoriumean zehar Mikel Garmendia / Eizie.org, 2007-03-05

Blank jauna, “hirurogei eta ehun urte arteko” pertsona, gela batean esnatu da eta ez daki ez non dagoen ez zer egiten duen gela horretan. Ez du ezer gogoratzen eta inguruan dituen objektuek etiketak dauzkate jarrita: “aulkia”, “mahaia”, “pareta”… Mahai gainean, berriz, esku-izkribu bat eta argazki-sorta bat, iraganera bidaiatzen, iragana berreraikitzen eta ahanztura gainditzen lagunduko diotenak. Halako batean, zenbait pertsona hasiko zaizkio banan-banan gelan sartzen. Ez ditu ezagutzen, baina badirudi Blank jaunaren bizitzako parte izanak direla. Horien artean Austerren aurreko eleberrietako zenbait pertsonaia azalduko zaizkigu, hala nola diren David Zimmer edo Anna Blume. Annak egundoko eragina izango du, gainera,

Blank jaunaren, Austerren beraren alter egoaren iragana berreraikitze horretan. Izan ere, esango nuke azkenean Anna dela Blank jaunari gelditzen zaion eta inporta zaion helduleku bakarra, zentzua duen bakarra, maite duen pertsona bakarra.

Begien bistakoa da, bestalde, Austerrek zinemarako duen joera. Hala, narratzaileak berak esango digu kamera baten bitartez jarraituko dugula nola berreraikiko duen Blank jaunak, sartuta dagoen gelatik bertatik, bere iragana. Austerren betiko gaiak ikusiko ditugu kamera horren bitartez: bakardadea, oroimena eta ahanztura, halabeharra, zentzugabekeria… Batzuk diote ez dela eleberri on horietakoa, dezepzionatu egin omen ditu benetako Austerzaleak. Ez nator inola ere bat. Eleberri borobila da, zentzu osoa daukana, hori bai,

Austerren estilo eta gisan emana. Esango nuke Auster eta Blank jaunaren arteko harremana Miguel Unamunokoaren eta bere Laino eleberriko Augusto Pérez-en artekoaren antzekoa dela. Bestetik, ez dakit Austerren azken eleberria izango dugun, baina guztiz ongi izan liteke, halako kontu-garbiketa bat baita azken finean: iraganetik, iragan gordinetik gelditzen zaion bakarra Anna da, zauriz beteriko anaimalia bat zaintzen dakien bakarra, samur eta ulerbera zaion bakarra.

Esana dugu, kamera baten bitartez jarraituko dugula istorioa eta horrek baditu bere ondorioak idazkeran eta, zehazkiago esanda, aditzaren aspektuan. Denbora errealean ariko gara ikusten, kameraren bitartez, Blank jaunaren eguneroko bizitza eta horrek, jakina, presente narratiboa eskatzen digu, aditzaren aspektu burutugabea, alegia (“sartzen da”, “ematen dio”). Ongi ohartu da horretaz Oskar Arana itzultzailea eta bikain jaso du estilo zinematografiko hori. Eta itzulpenaz ari garela, aipatutako meritu horretaz gain, bikain asmatu du oraingoan ere (Brooklyngo erokeriak eleberrian bezala) Austerren estiloa eta tonua euskaraz ematen. Lan txukuna benetan.

Azken kritikak

Gizon barregarriak
Joxean Agirre

Asier Urkiza

Barbaro iraun
Louisa Yousfi

Amaia Alvarez Uria

Izotz ura
Lide Hernando Muñoz

Aiora Sampedro

Palestinaren okupazioaz eta kolonizazioaz
Perry Anderson

Irati Majuelo

Itzulerak
Miren Agur Meabe

Aiora Sampedro

...eta gauetik, euria
Fertxu Izquierdo

Jon Jimenez

Carvalho Euskadin
Jon Alonso

Asier Urkiza

Hitzak palmondo
Silvia Federici

Nagore Fernandez

Altxa, hildakoak
Fred Vargas

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Alderdi komunistaren manifestua
Karl Marx / Friedrich Engels

Aritz Galarraga

Maitasun kapitala
Karmele Jaio

Mikel Asurmendi

Larrosa bat Groenlandian
Iban Garro

Paloma Rodriguez-Miñambres

Jausiz
Alain Mendizabal Diaz

Maddi Galdos Areta

Hiriak eta urteak
Xabier Montoia

Irati Majuelo

Artxiboa

2024(e)ko martxoa

2024(e)ko otsaila

2024(e)ko urtarrila

2023(e)ko abendua

2023(e)ko azaroa

2023(e)ko urria

2023(e)ko iraila

2023(e)ko abuztua

2023(e)ko uztaila

2023(e)ko ekaina

2023(e)ko maiatza

2023(e)ko apirila

Hedabideak