susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Gernika 1937-1987 | Itsasontzia berreraiki »

Nork bere ozeanoa / Xabier Etxaniz Rojo / Erein, 2006

Nork bere ozeanoa M. Egimendi / Aizu!, 2007-06

Hamaika ipuin, hamaika sentimendu motaren ispilu: maitasuna, gorrotoa, zeloak, beldurra, poza, bakardadea, itxaropena, samina, mendekua, ausardia eza… Protagonista bakoitzak bere barruko ozeanoa erakusten digu, gehienetan ito egiten duen sentimendu uholdea.

Aipatutako sentipen horiek guztiak eta gehiago azaleratzen dira ipuinotan, era berezian kontatutako narrazio labur hauetan. Izan ere, narratzaileak ikuspuntu ezberdinak hartzen ditu ipuin ezberdinetan, eta gutxitan agertzen da hirugarren pertsona orojakilea. Sentimendu horiek azaltzeko bideak ere anitz dira: gutunak, posta elektroniko bidezko mezuak, egunkari zatiak, hildako pertsonei zuzendutako gogoeta eta hitzak… Bestalde, oso erraz eta arin irakurtzen diren ipuinak dira, baina bigarren irakurraldia eskatzen dute, irakurleak denbora behar baitu kontaketa bere lekuan egoki kokatzeko. Hau da, ipuin bat irakurtzen hastean galdera asko sortzen dira: nor da narratzailea?, emakumea ala gizonezkoa da?, zein da kasu askotan aipatzen den “zu” hori? Baina galdera horiek ez dute erantzunik irakurtzen jarraitu ezean, eta, ondorioz, ipuinaren hasieran sortutako galderentzako erantzunak bukaera aldean aurkitzen dira . Eta horrek ipuina bigarren aldiz irakurtzera bultzatzen du irakurlea, bukaera jakinda, hasierako guztia hobeto ulertuz eta gozatuz irakurtzera. Hala ere, ez zaio lehenengo irakurraldiko zapore mingotsa ahaztuko, itxaropenerako aukera gutxi uzten baitute zabalik narrazio hauek.