« Candida edo olerkariaren bihotzeko sekretua | Ortzadarra sutan »

Leuropa / Pablo Sastre / Susa, 2002

Leuropa Jon Kortazar / El País, 2002-07-29

Pablo Sastrek emigrazioaren gaia hartu du kontakizun, bere Leuropa nobelan. Idazleak aitortzen du Lamerica filmak eragin handia izan duela nobela sortzeko orduan.

Emigrazioaren nobelaren lehen zantzuak ditugula esan dezakegu. Hemen dugu jada, magrebiar etorkin baten semea nobela bateko protagonista. Baina euskal herri honetan bere burua gustura aurkitzen ez duena, pertsona bat baino gehiago “pertsonaje bat banintz bezala” sentitzen duena bere burua.

Nobelan hizkera miresten dut, orijinala agertzeko modua, eta diskurtso baten eraketa da hasieratik nobela, hizkera baten eta kontzientzia baten jarioa. Agian errekurtso nagusi gisa ongi dago, baina nekosoa gertatzen dela ere esan behar nuke.

Azkenean bere erroak izango direnen bila ari den pertsonaiaren bidaia da hau. Arrotza Euskal Herrian, Marokoko marjinalitatean aurkituko du bere nortasuna, lagunen artean. Eta ez dakit bukaera hori sinesagrria den, ideologia aldetik zentzuzkoa izan arren.

Zenbait zertzelada berri aurkezten duen hizkera miresten dut, ahoskera eta ahozkotasun bizi eta malgua da hau.