« Azkeren hasierak | Munstroaren kontraesanak »
Norbait dabil sute-eskaileran / Harkaitz Cano / Susa, 2001
Norbait dabil sute-eskaileran Lander Garro / Branka, 2003-05
Norbait dabil sute-eskaileran. Hotel hartako gela ziztrinean geratu behar izan du Harkaitzek zelatari halabeharrezko, eta ikerketa hartatik abiatuta zikinduko ditu orriok beltzez. Eskailerak sortutako zarata eta zaratatxo, zurrunbilo eta susmoak idatziko ditu ondorenean, beti ere zarata horien sorlekua ikertuz, hautatuz, hausnartuz edo amestuz. Edo oro batera.
Ildo hartatik, irudi bikainez ehunduriko maindire fin eta harrigarria suertatzen hasiko da Canoren esku dardartitik, zarata horiei aurpegia jartzen hasiko zaio, istorio bat, bizitza bat, ala heriotza bera narratzeko.
Narratiboak dira oso Harkaitzen olerki hauek, iradokitzaileak arras, irakurlearen irudimena dantza eroan jarriz. Eta barka hemen egiten dudan sasi literatura, baina zaila izango litzaidakeen honi buruz hitz hotzez egin ahal izatea.
Irudia, metafora baldin bada poesiaren muina, Harkaitz poeta da, eta sortutako irudi horiek, gainera, gure irduimena zirikatzeko balio baldin badute, poesia ona da. On-ona.
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Sara Cabrera
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Sara Cabrera
Ura ez baita beti gardena
Xabi Lasa
Irati Majuelo
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Ibon Egaña
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Aiora Sampedro
Gizadiaren oren gorenak
Stefan Zweig
Jon Jimenez