« Eusebio Erkiaga Alastra (Endaitz) | Pablo Sastreren “Mugarria” dela eta »
Aspaldian espero zaitudalako ez nago sekula bakarrik / Arantxa Urretavizcaya / Erein, 1983
Arantxa Urretavizcayaren liburu berria kalean J.R. Egiluz / J.M. Pastor / Egin, 1983
Portada, liluragarri batek aurkezten digu Arantxa Urretavizcayaren liburu berria, Aspaldi espero zaitudalako ez nago sekula bakarrik deritzona hain zuzen, jadanik bero bero liburudenda eta kioskoetan irakurtzeko prest dagoena. Bitartean, Arantxak izena aldatzeke utzi du, disidentziaren tonu minimoa erakutsiz, “Arantza Urretavizcaya”.
Duela denbora gutxi agertu zen EGUNON, honetan Arantxarekin berarekin egindako solasaldi baten lekukoa, zeinean idazleak liburuaren elaborazioa eta: mamia azaltzen zigun, bere bigarren lan literarioaren aurreaurkezpena moduan, hain rendimendu gutxiko idazle baten xuabe-xuabe burutatuko fruitua.
Liburua EREINek argitaratzen du, “Literatura” sailean —pixkana pixkanaka ugalduz doa bilduma hau, Arantxarena zortzigarrena baita— eta lehen esan bezala, portada liluragarri bezain erakargarria jarri dio Arantxak bere lanari, liburua ireki eta segidan hiru narrazio aurki ditzakegula.
Lehenengoan Karmen izeneko batekin gertatutakoa kontatzen digu, autobiografikoa izan zitekeen prosaren beldurrez. Bigarrenean Coro dugu protagonista, komentu batetan dagoen moja gazte baten historia. Hirugarrenak, eta azkena dena, nola ez, beste emakumen batengana hurbiltzen zaigu, Maria Luisa, eta estilo aldetik batez ere, ongi lortua dago, aurrekoak bezala. Hiru narrazioak elkarren parean jarrita “Aspaldian”, “Espero zaitudalako” eta “Ez nago sekulan bakarrik”, hiruen artean, izenburua ematen diote liburuari.
“Ezkontza ilun baten ondoko bazkarian ezagutu nuen Carmen. Musika hasi zenean bere ondoan suertatu nintzen eta besterik gabe hasi zitzaidan historia triste hura kontatzen. Noraino zen ezkontza hura dimisio hunkigarri baten saria. Noraino izan daitekeen zuria lutozko kolore bat. Zenbatek edukiko du hemen bizi guztian benetako txinparta bat. Baten batek sentituko ote du inoiz sustraiak desegiteko premia. Nik ez nuen ia hitzik egin. Baina segituan jakin nuen heldua zela momentua. Etorria zen, begiak argi eta ilea harro, bakoitzean kolore desberdin batez. Hasieran ez zen hain gorria edo behintzat ez ilunpean. Hilabete asko pasa ziren buru hura eguzkipean ikusi baino lehen, aste ugari eta karta pila bat falta ziren begi haiek urdin izan zitezkeela jakiteko”. Horrelaxe hasten zaigu Arantxa Urretavizcayaren lan berri hau. Penagarria edukiaz gain portadako giro kolorea ezin erakutsi ahal izatea orrialde hauetan. Egunkarien kolore zuri-beltza madarikatua!
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Sara Cabrera
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Sara Cabrera
Ura ez baita beti gardena
Xabi Lasa
Irati Majuelo
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Ibon Egaña
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Aiora Sampedro
Gizadiaren oren gorenak
Stefan Zweig
Jon Jimenez